Zoals gezegd ben ik een verzamelaar van films waarbij naast het kopen van films, ik ook partijen van anderen heb overgenomen en daarbij titels heb gehouden welke mij goed genoeg leken om te houden. Afgelopen jaar kwam ik tot de conclusie dat ik daardoor best wat films op de plank heb liggen welke ik nog nooit gezien heb. Hier zitten klassiekers tussen maar ook kleinere films waar ik simpelweg nooit aan toe gekomen was. Afgelopen weekend was het de beurt aan The Killer van regisseur John Woo. John Woo bleek een ster in het verfilmen van dikke actiefilms, niet voor niets behoort Face/Off bij vele tot een heerlijke over the top actieknaller. Maar waar begon het voor voor John Woo mee? Niet in Hollywood, maar in Hong Kong waar hij keiharde actiefilms maakte met fantastisch gefilmde shoot outs en met Chow Yun Fat in de hoofdrol. The Killer staat dus garant voor harde actie en daar houd ik wel van en daarom is het eigenlijk heel raar dat ik deze nooit eerder heb opgezet of gezien.
Ah Jong is een keiharde hitman welke als trade mark explosieve kogels gebruikt voor zoveel mogelijk schade. Wanneer hij per ongeluk bij een opdracht een vrouw verblind besluit hij dat het tijd is voor verandering. Hij neemt nog èèn opdracht aan om zo de oogoperatie van de vrouw te kunnen betalen. Hij wordt echter verraden door zijn opdrachtgever en bovendien komt de politie hem op het spoor. In de vorm van de pitbull Inspecteur Li Ying wordt de jacht geopend, maar wordt er ook een onwaarschijnlijk vriendschap gevormd.
John Woo had best al wat actie/misdaadfilms gemaakt, maar The Killer zorgde ervoor dat zijn naam ook buiten Hong Kong bekendheid kreeg. De combinatie van Chow Yun Fat zorgde een paar jaar later voor nog een actieknaller, Hard Boiled, welke veel bekendheid kreeg. Hierna trokken beide heren naar Amerika waar zij in de loop der jaren ook de nodige films maakte maar niet meer met elkaar. Gelukkig waren daar de samenwerkingen in de harde Hong Kong actiefilms waar The Killer er een van is. Het verhaal is feitelijk heel simpel, iets wat actiefilms vaak ten goede komt zodat de focus op de actie ligt. en er zit meer dan genoeg actie in deze klassieker. de shoot outs zijn vet in beeld gebracht en je ziet duidelijk de hand van John Woo zoals hij dat ook deed in zijn eerste Amerikaanse producties als Hard Target, Broken Arrow, Face/Off en Mission Impossible 2. De scenes wordt aangekleed met mooi geschoten slow motion beelden en het grote verschil met het commerciële Hollywood, het mocht er behoorlijk bloederig aan toe gaan. Zoals gezegd is het verhaal best simpel, maar naast de vette actie heb je ook een paar hoofdpersonen nodig die het geheel geloofwaardig kunnen overbrengen. Nou werd Chow Yun-Fat niets voor niets verkozen tot een van de coolste acteurs halverwege de jaren ’90. Huurmoordenaar Ah Jung is gewoon een hele coole kikker, maar wel eentje met een geweten waardoor je als toch wel op zijn hand bent. Tegenover hem staat de keiharde agent Li Ying gespeeld door Danny Lee. De twee staan lijnrecht tegenover elkaar, maar hebben wel degelijk overeenkomsten en de band die gaande weg ontstaat komt daarom ook niet te geforceerd over. Als ik minpunten moet noemen is het dat de er uit de onuitputbare bron van slechterikken niemand kwam die een beetje kon mikken tegenover de 2 helden welke juist bijna al hun slachtoffers voorzien van meerdere killshots, iets wat in mijn ogen het kijkplezier verhoogde. Tevens zou de vrouwelijke hoofdpersoon niet misstaan als screamqueen aangezien dat haar voornaamste bijdrage is in de actiescenes. Na het zien besef ik mij twee dingen. 1. Het heeft veel te lang geduurd voordat ik deze eindelijk ben gaan kijken (maar dat had ik ook wel gedacht) en 2. Er worden te weinig van dit soort films gemaakt welke zich kwalitatief kunnen meten met iets zoals The Killer. Want laten we eerlijk wezen de meeste standaard misdaadactiefilms welke er nu uitkomen komen niet boven het dertien in een dozijn niveau uit of of erger zijn simpelweg niet om aan te zien.
