2018 terugblik

2018 ligt alweer meer dan een week achter ons en ja ik had eigenlijk nog steeds geen lijstje gemaakt. De reden? Gebrek aan tijd, inspiratie en het gevoel dat ik toch echt een paar titels nog wilde proberen te zien ( In de bioscoop of thuis). Vandaag kreeg ik de cijfers binnen over het bioscoop bezoek van Nederland van afgelopen jaar ( Ik was zelf voor het eerst in vier jaar niet zelf bij de presentatie) en natuurlijk waren daar afgelopen week de Golden Globes uitreikingen. Vele mooie titels van afgelopen jaar kwamen in het begin het jaar uit en dongen afgelopen jaar juist mee naar de prijzen. Ik ging dus even graven en daar kwam toch nog wat inspiratie om toch nog met mijn top 10 op de proppen te komen.

Allereerst de eervolle vermeldingen, want er zijn altijd titels die wel echt goed waren of mij dusdanig vermaakt hebben maar onderstaande lijst (net) niet gered hebben. De Fantastische film deed het weer fantastisch afgelopen jaar waarbij het Imagine Film Festival meerdere titels voort heeft gebracht welke mijn top 10 hebben gered. Een paar titels welke zo op dit festival hadden thuisgehoord hebben mijn lijst niet gehaald. Mandy met Nicolas Cage was fantastisch en na het zien van Mom and Dad lijkt het erop dat deze gevallen acteur zich vooral op de genre film moet gaan storten want daar weet hij wel te scoren. Beast was nog zo filmhuis pareltje welke een groter publiek had verdiend, maar het net niet tot mijn top 10 wist te schoppen. Aan de andere kant heb ikzelf 2 mogelijke pareltjes heb moeten missen zoals Hereditary en Susperia. Ook op drama gebied heb ik een paar parels moeten missen zoals The Darkest Hour (waarvoor een van mijn favoriete acteurs een Oscar won) Bohemian Rapsody ( Shame on Me als Queen liefhebber) en A star is Born (lange tijd geen behoefte aan deze zoveelste verfilming van een bekend verhaal) en zo zijn er nog een paar. Aan de andere kant heeft een titel als Lady Bird mijn lijst weer net niet gehaald ondanks het ijzersterke spel van hoofdrolspeelsters Saoirse Ronan en Laurie Metcalf en de mooie regie van Greta Gerwig. Op actie en avontuur gebied werden werden we weer overladen met grote titels zoals Jumanji: Welcome to the Jungle, Jurassic World: Fallen Kingdom, Fantastic Beast: The Crimes of Grindewald en nog een rits aan Marvel films. Vermakelijk waren ze bijna allemaal (ja ook Solo: A Star Wars Story was best vermakelijk wanneer je je verwachtingen had bijgesteld) en Black Panther was zelfs zeer sterk net als Deadpool 2, maar deze titels wisten het echter (net) niet tot mijn top 10 te schoppen. Ook wat betreft de inbreng van Nederlandstalige producties blijft het dit jaar stil in mijn lijst. Misschien heb ik niet de juiste films gezien of was de documentaire Doof Kind toch echt het beste wat er van eigen bodem uitkwam en heeft deze het net niet gered? Wat betreft komedie miste ik een titel als Girl Trip die vorig jaar een echte surprise hit bleek te zijn, dus hoewel er best genoeg te lachen viel bij de films in onderstaande lijst ontbraken de echt sterke komedies of was het echt jammer dat ik bijvoorbeeld Death of Stalin gemist heb? Maar nu genoeg over films die het niet geworden zijn hier mijn top 10!!

Onderaan en op Nr 10 en dat klinkt zo oneerbiedig staat Brawl in Cell Block 99, welke ook tijdens Imagine te zien was maar welke ik daar gemist had. Het was een van de weinige films van het Festival welke mijn vriendin ook zo graag had willen zien. Maar wat was zij blij dat ze deze stomp in de maag later thuis op DVD heeft kunnen kijken. Zij had het brute geweld welke compromisloos in beeld werd gebracht op een groot scherm waarschijnlijk niet aangekund. Daarnaast viel het duistere verhaal en de ijzersterke vertolking van Vince Vaughn vooral op. Wie dacht dat Vince Vaughn eigenlijk alleen types met een vlotte babbel neer kon zetten, think again. Maar wees gewaarschuwd niet geschikt voor mensen met een zwakke maag.

op 9 staat daar Mission: Impossible- Fallout film alweer en voor het eerst neem ik de franchise mee in mijn lijst want eerlijk is eerlijk de serie wordt er alleen maar beter op en Tom Cruise bewijst dat spectaculaire actie ook nog hand in hand kunnen gaan met vermaak en nagelbijtende spanning. Fallout had als valkuil dat dit een direct vervolg was op Rogue Nation, welke ook al zeer sterk was, maar weet er ongelooflijk maar waar ook een schepje bovenop te gooien. Tom Cruise is Mission Impossible en hij wist hiermee een van de dikste en sterkste actiefilms van de afgelopen jaren af te leveren eentje die de concurrentie aan kan met de betere superheldenfilm en dat is toch een prestatie voor een franchise over mannen die rubbere maskers dragen om andere voor de gek te houden ;o)

op 8 een Imagine pareltje, oh nee want Gräns is van dit najaar geweest en was daar niet te zien (jammer want had zeker hoge ogen gegooid). Ondanks de lovende kritieken wist deze film bij de filmhuizen ook niet al teveel potten te breken echter is dit een pareltje eerste klasse. Een odern sprookje over een douane bembte welke emotie kan opsnuiven van mensen en zo smokkelaars er zo uit kan pikken. Haar uiterlijk zit haar in de weg tot zij haar gelijke tegenkomt. Wat volgt is een modern sprookje met vele lagen waardoor deze film je ook aan het denken zet.

Op 7 staat Isle of Dogs van een van mijn favoriete regisseurs Wes Anderson stond vanaf moment 1 op mijn to watch lijstje en dat deze film ook nog in première ging op het Imagine Fantastische Film Festival betekende voor mij dat dit een absolute must see was. En van begin tot einde teleurstelde hij mij niet. Van de pop-culture referenties, het prachtige stop-motion, het avontuurlijke en politiek geladen verhaal en uiteraard het fantastische stemwerk van een cast om je vingers bij af te likken alles klopte wat mij betreft. Het zag er dan ook lang naar uit dat deze film mijn hoogste geplaatste animatiefilm van het jaar zou worden, aangezien Pixar en Disney het niet gingen redden in mijn lijst.

Leek want op nummer 6 vinden we daar de Golden Globe winnaar voor beste animatie Spder-Man: Into the Spider Verse. Waar ik niet onderste boven was van de eerste teaser/trailers en vooral dacht aan een uitmelk actie van Sony nu Spiderman weer populair was met de introductie van dit karakter in de Marvel Avengers universum bleek niets minder waar. Na de film zowel in het Nederlands als in het Engels gezien te hebben kan ik alleen maar zeggen dat dit stiekem wel de beste Spiderman film is tot nu toe (ja, hij steekt zelfs de eerste twee films van Sam Raimi naar de kroon). Visueel zit de film fantastisch in elkaar waarbij de verschillende Spidermans ondanks hun verschillende tekenstijlen perfect in één film passen. De verwerking van elementen van de comic zoals de spidersense is briljant verwerkt en de karakters werken stuk voor stuk waarbij ik een pluim wil geven aan Ronnie Flex welke ik zeer overtuigend de Nederlandse Miles Morales vond inspreken. Benieuwd of Sony een goed vervolg hier aan kan geven want gezien het succes kan dat uiteraard niet uitblijven.

Op nummer 5 nog een superheldenfilm en niet zomaar 1 Avengers: Infinity War was alles waar superheldenfilm fans al jarenlang van droomde. De film had met Thanos een schurk welke voldeed aan het beeld van praktisch onverslaanbaar. Zijn plan was hoe gruwelijk ook, ook nog ergens begrijpelijk. Waardoor je ook nog eens begrip voor hem kan opbrengen, en misschien nog erger hij toont emotie wanneer ook hij verder moet gaan dan zijn hart eigenlijk zou willen. De helden welke in overvloed aanwezig waren kregen stuk voor stuk genoeg screentime en ruimte om te schitteren. Waar bij de vorige twee Avenger films je de goede uitkomst ondanks de strubbelingen wel zag aankomen was vanaf moment 1 duidelijk dat in deze film er slachtoffers zouden vallen onder ieders favoriete helden en dat een goede uitkomst wel eens zou kunnen uitblijven. Dit zorgt voor genoeg dramatische impact, maar buiten dat is er genoeg ruimte voor actie, humor en avontuur en blijft dit natuurlijk een superhelden film. Star Wars eat your hart out want in 2019 kijkt men het meeste uit naar het vervolg op deze film welke naar verluid wel eens 3 uur kan gaan duren en laten we eerlijk wezen na dit deel zullen de meeste dat nog tekort vinden klinken.

Op 4 zien we dat er genoeg ruimte was voor romantiek afgelopen jaar met Call Me By Your Name. Een prachtige boekverfilming welke vele in hun hart sloten. Zo was Timothee Chamalet ontwapenend charmant als Elio wiens ontdekking van een onbekende liefde hem een van de meest geliefde karakters maakt van de afgelopen jaren. Armie Hammer toonde moed door een dergelijk gewaagde rol aan te nemen en regisseur Luca Gaudagnino toonde lef door de opbloeiende liefde prachtig in beeld te brengen. Alles was werkelijk prachtig aan deze film en laten we wel wezen de monoloog van Michael Stuhbarg aan het einde van de film om zijn zoon een hart onder de riem te steken zullen velen nog altijd kippenvel bezorgen zo mooi was deze. Call Me By Your Name bevestigde afgelopen jaar het talent Van Timothee Chamalet, Armie Hammer, en regisseur Luca Gaudagnino de kracht van Michael Stuhlbarg en bleek een van de mooiste boekverfilmingen ooit gemaakt.

Op 3 is daar Three Billboards Outside Ebbing,Missouri van Martin McDonagh. Na In Bruges en Seven Psychopates kwam Martin met deze titel waarbij je echt zoiets had van waar gaat dit over? Het blijkt een aangrijpend verhaal te zijn over verlies en een zoektocht naar gerechtigheid. Frances McDormand schittert op haar geheel eigen wijze als de verbitterde Mildred welke eist dat de lokale politie meer energie steekt in oplossen van de zaak waarbij haar dochter verkracht en vermoord was. door het plaatsen van de Billboards waarbij zij gerechtigheid eist ze de aandacht welke niet iedereen even goed kan waarderen. Wat volgt zijn fantastische karakterstudies waarin een fantastische cast waarbij ook Woody Harrelson en Oscarwinnaar Sam Rockwell schitterde. De film kent veel zwarte humor zoals we dat in de vorige films van Martin McDonagh ook gewend waren, maar hij wist in deze film net even wat meer gewicht toe te voegen waardoor deze film je keer op keer weet aan te grijpen.

Op 2, jaja we zijn er bijna, is er weer ruimte voor romantiek met The Shape of Water. Deze prachtige film van Guillermo del Toro wist zoveel verschillende genres te verbinden waarbij Del Toro ervoor zorgde dat er eindelijk weer een genrefilm er met de hoofdprijs (Oscar voor beste film) ervandoor ging. In een tijd waarin de koude oorlog zijn hoogtijdagen vierde en en de wereld vooral grauw lijkt wordt je als kijker betoverd door de opbloeiende liefde tussen de stomme Elisa (Sally Hawkins) en het waterwezen (uiteraard een onherkenbare Doug Jones). daarom heen is daar een moeilijke tijd voor dde zwarte en homogemeenschap en laten dat nu haar beste vrienden zijn die haar helpen om het wezen te redden. Na het zien van deze kon je alleen maar aan het einde afvragen wie wie nu gered heeft. Genrefilm vroegen velen zich af jazeker want het monsterthema en horrorelementen zijn niet te negeren, maar het mooiste aan het einde is dat niet wezen gesppeld door Doug Jones maar de agent gespeeld door Michael Shannon het echte monster blijkt te zijn.

Op nummer 1 op mijn lijst is daar een film welke bij de awards volledig links was laten liggen namelijk You Were Never Really Here. Jazeker deze film was zeker niet de meest toegankelijke van het afgelopen jaar. Maar deze geweldadige tocht naar gerechtigheid heeft eenzelfde rauwheid als destijds het origineel van Old Boy had en met Joaquin Phoenix in de hoofdrol had regisseur Lynne Ramsay natuurlijk goud in handen. Het verhaal is feitelijk gezien heel simpel echter is de uitvoering duister, vervreemdend, confronteren en iets waar niet iedereen blij van wordt en toch weet deze film mij elke keer weer zo te boeien en te verbazen en bleek deze film voor mij gewoonweg de meest bijzondere kijkervaring van het jaar waar ik veel over kan zeggen maar welke je gewoonweg gezien moet hebben. Het enige wat ik onbegrijpelijk blijf vinden is dat Joaquin Phoenix zo weinig erkenning heeft gekregen buiten de fantastische recensies die deze film ontvangen heeft.

Ja hij is wat laat maar hieronder nog even samengevat mijn 10 favoriete films van 2018 welke ondanks het missen van aardig wat titels was het voor mij zeker wel een fantastisch filmjaar en ook 2019 beloofd veel goeds, maar daarover later meer

Mijn persoonlijke top 10

1. You Were Never Really Here
2. The Shape of Water
3. Three Billboards Outside Ebbing, Missouri
4. Call Me By Your Name
5. Avengers: Infinity War
6. Spider-Man: Into the Spider Verse
7. Isle of Dogs
8. Gräns
9. Mission Impossible Fallout
10. Brawl in Cell Block 99