Blog: De angst voor films (Ingegeven door Ben-Hur en andere remakes en sequels)

Om de zoveel tijd word ik erdoor overvallen, de angst voor een film. Bedoel ik hiermee een hele enge horrorfilm? In sommige gevallen wel, maar het geld eigenlijk voor alle genres. Het betreft eigenlijk meer een ongemakkelijk gevoel welkeik vaak beleef bij bij vervolgen en remakes. Het ligt namelijk aan het verwachtingspatroon welke gecreëerd wordt door de studio (of in mijn hoofd) wat minder hoog gespannen is bij originele verhalen. Zodra het echter een remake of vervolg betreft dan heb je altijd dat euvel van vergelijkingsmateriaal welke in veel gevallen als super en meesterlijk beleefd isen hoe willen filmmakers dat benaderen laat staan overtreffen?

In tegenstelling tot vele fanboys probeer ik een film van te voren nooit te bashen (iets wat grootschalig bij Ghostbusters is gebeurd), maar ook ik kan niet ontkennen dat wanneer de release van zo’n titel dichterbij komt ik altijd een beetje zenuwachtig word. Een paar jaar geleden was daar de Evil Dead remake en vele horrorfans dachten alleen maar WHY!!!!!!!!. Na de eerste trailer werden de meeste fans gerustgesteld en bij het zien van de film werden de meesten ook niet teleurgesteld (iets wat de serie, waarvan het tweede seizoen binnenkort uitkomt, ook voor elkaar kreeg). In het horror genre wisten wel meerdere remakes (Dawn of the Dead, Let me In, The Thing) de verwachtingen te overtreffen, hoewel ze niet altijd beter waren dan het origineel waren deze films het zien zeker waard. Ook vervolgen weten wel eens angst op te roepen, vooral wanneer deze jaren na het origineel gemaakt worden en het er meer op lijkt dat de makers makkelijk willen scoren. Dumb and Dumber, Zoolander, maar ook een Prometheus en een Independence Day Ressurgence creëerden eerder een ongemakkelijk gevoel dan dat ik eerlijk dacht ‘yes eindelijk’. Hoe anders was het bij Mad Max: Fury Road waarvan ik vanaf moment 1 dacht yes eindelijk revanche voor het teleurstellend Beyond Thunderdome. Maar ook hier bekroop mij dat angstige gevoel naarmate de release dichterbij kwam zou het niet de zoveelste flop worden net als de ontzettende zwakke Robocop remake. Gelukkig werd ik net als velen met mij niet teleurgesteld door George Miller.

Het feit blijft dat het risico’s met zich meeneemt om (late) vervolgen of remake’s te maken op iconische titels. Nu kwam daar meer dan een jaar geleden het bericht dat Ben-Hur een remake zou krijgen en eerlijk gezegd had ik dat direct naar de achtergrond weggedrukt en dankzij de pas laat op gang gekomen promotie campagne (slecht voorteken?) bleef dat ook lang zo. Als eerste vroeg ik mij af waarom? Waarom besluit iemand een film te willen remaken welke bekend staat als een van de grootste klassiekers aller tijden. Een film welke mede recordhouder is met maar liefst 11 gewonnen Oscars!!! Ik kan er met mijn hoofd gewoonweg niet bij wat iemand denkt te winnen, aangezien je van hele goede huizen moet komen om het publiek te overtuigen, laat staan de critici, hoewel dat steeds meer los van elkaar gezien mag worden. Gezien afgekraakte film dankzij marketing vaak nog een ijzersterke en winstgevende opening weten te scoren. De reclame campagne, dat zoals eerder gezegd redelijk laat op gang is gekomen wekt weinig vertrouwen op een goede afloop. Aan de andere kant, wat valt er eigenlijk te winnen als je moet concurreren/wordt vergeleken met een film welke 11 Oscars gewonnen heeft? Mijn vriendin zegt dat ik dit moet zien alsof ze de klassieker afstoffen voor de nieuwe generatie. En ik denk alleen maar ik ben zelf 22 jaar na het origineel geboren en heb deze film zo’n dertig jaar na uitkomen pas gezien en was/ben nog steeds onder de indruk. Maar zoals gezegd ik ga een film in de basis nooit van tevoren bashen zonder deze gezien te hebben, dus……. ga ik met angst en beven deze week Ben-Hur in IMAX 3D kijken (nog een minpunt, want waarom 3D?!?!?!?!) en ga dan mijn oordeel vellen. Zal het meevallen en wordt dit een film voor de nieuwe generatie filmkijkers of moet iedereen het bij de klassieker uit 1959 houden, welke je als zelf respecterende filmliefhebber sowieso gezien moet hebben.