Angry Brids was een paar jaar geleden superhot als spelletje op de smartphones en tablets. Elke uitbreiding werd direct door miljoenen mensen wereldwijd gedownload. Het was dan ook niet verwonderlijk dat op het hoogtepunt er een film werd aangekondigd. De vraag werd echter ook ‘Hoe maak je een film over een spelletjes waarbij je met vogels op biggen schiet?’ Het heeft dan ook even geduurd voordat de film er eindelijk kwam. Na een redelijk succesvolle run in de bioscoop, na Warcraft de best verdienende gameadaptie is het nu de vraag of deze thuis nog steeds weet te vermaken.
Angry Birds draait om Red, die op vogeleiland woont. Red is een buitenbeentje, die anders dan de meeste vogels, gezien hij zijn temperament niet onder controle heeft en zich nog wel eens schuldig maakt aan agressief gedrag zowel verbaal als fysiek. Op een goede dag verschijnen daar uit het niets de biggen wie door de andere vogels met open armen ontvangen worden als bewijs dat er meer is dan de wereld op het eiland. Red is echter achterdochtig over de ware intenties van deze biggen. Samen met 2 vrienden, de hyperactieve Chuck en de zeer licht ontvlambare Bomb, trekt hij erop uit om de legendarische Mighty Eagle te vinden die hun mogelijk kan helpen.
Angry Birds is natuurlijk een behoorlijk simpel spel, waarbij ik mij afvroeg hoe ze de herkenbaarheid van het spel in deze film zouden verwerken. In alle eerlijkheid moet je daar wel even geduld voor hebben, maar de weg ernaartoe is misschien nog veel belangrijker. De makers hebben van Red uiteraard de herkenbare hoofdpersoon gemaakt en deze super sarcastische vogel zorgt al snel dat menig kritische kijker toch van de film kan genieten. Het is ook dankzij Red dat de makers het voor elkaar hebben gekregen de film een hart te geven. Je krijgt aan het begin van de film zijn geschiedenis in een vogelvlucht en kunt dan alleen maar begrip opbrengen voor zijn houding. Het is dan ook helemaal niet erg dat de overige figuren vooral blijven hangen in typetjes. Het zijn namelijk stuk voor stuk wel hele leuke typetjes. Daarmee hebben de makers het heel slim aangepakt door er meer een komedie van te maken waarbij je feitelijk de birds voor tig andere spelletjes figuren zou kunnen vervangen. Het verhaal is dan ook niet zozeer uniek te noemen, maar leende zich wel uitstekend als kapstok voor de vele lachwekkende situaties welke de revue passeren. Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik de Nederlandse versie stiekem wat leuker vond dankzij Eddy Zoey, Murth Mossel en ja ook Enzo Knol weet zich te meten aan zijn Amerikaanse tegenhanger Josh Gad. Angry Birds ziet er bovenal visueel ook goed uit waarbij de kleurrijke (kleine) wereld van de vogels letterlijk van het scherm spat. De film zit ook boordevol visuele grappen waarbij er zowel aan de jonge als aan de volwassen kijkers (ouders, ooms, tantes, opa’s en Oma’s) gedacht is wat toch vaak mee gaan naar dit soort films. Is Angry Birds het bewijs dat er een goeie film gemaakt kan worden op basis van een computerspelletje? Heel goed wil ik het niet noemen, daarvoor is de stof te mager en ook het uitgangspunt, het spel zelf, biedt geen onuitputtelijke bron van inspiratie. Angry Birds biedt echter wel genoeg vermaak waar bij het misschien even wachten is tot het schietgeweld los barst, maar ook dit zal voor de nodige lachmomenten zorgen. En de kleintjes, die zullen de finale nog zeker spannend vinden ook. Angry Birds is daarmee gewoon een leuke film geworden voor het hele gezin.
Extra’s:
Met deleted scene’s, een liedje met de hoofdfiguren en andere gekkigheid zijn de extra’s toch een redelijke toevoeging aan deze leuke film. Alleen jammer dat er op de DVD geen spelletjes zijn toegevoegd.
Trailer
