Wanneer ik lees over een film dat deze bizar maar toch heel vermakelijk en bijzonder is ben ik natuurlijk direct geïnteresseerd. Zo was het ook met Deerskin waarbij ik wel alle spoilers kon ontwijken, maar wel steeds benieuwder raakte naar waar de film over zou gaan aangezien niet de minste Franse acteurs de hoofdrol spelen in deze film.
Georges heeft huis en haard verlaten wanneer hij in een winkel tegen een jasje van hertenleer aanloopt. Hij raakt dusdanig geobsedeerd door dit jasje dat het zijn leven gaat beheersen. Hij komt terecht in een klein plaatsje waar hij zich voort doet als filmmaker. Terwijl hij steeds verder gaat met zijn leugen wordt zijn obsessie ook steeds groter met alle gevolgen van dien.
WTF!!! Dat is wel een beetje het eerste wat bij mij opkwam tijdens en na afloop van de film. Misschien is het omdat ik niet zo bekend ben met het werk van Quentin Dupieux, maar ik was de gehele film geboeid door alle gebeurtenissen en worstelde net als het karakter van Adèle Haenel met de vraag waar de film eigenlijk over gaat. Aan het einde van de film kon ik eigenlijk alleen maar concluderen dat de film eigenlijk over een jas ging en daarbij zo afweek van platgetreden paden dat het einde af en toe zoek lijkt. Toegegeven is wel dat de film ondanks zijn korte speelduur van iets meer dan 5 kwartier ook niet langer had moeten duren. Het bizarre gegeven zou misschien wel het beste werken als short met bizarre twist. Het siert regisseur Quentin Dupieux dat hij dit bizarre ggeven wel laat werken als gewone film. Dit is ook zeker te danken aan Jean Dujardin en Adèle Haenel welke beide zeer natuurlijk spelen en doen alsof er eigenlijk niets raars aan de hand is. Met name Jean weet continue de aandacht vast te houden ook als hij alleen is met zijn jasje. Ja Deerskin is bizar, maar evengoed zeer vermakelijk met op het eind een duister en bloederig randje.