De olympische winterspelen van 1988, de spelen waarbij Yvonne van Gennip geschiedenis schreef met 3x goud bij het schaatsen. De Olympische Spelen van het Jamaicaanse bobslee team (herinneren jullie Cool Runnings nog?) en de Olympische spelen van Eddie the Eagle, de eerste Brit die het zover schopte met skischansspringen en zo zijn droom zag uitkomen om een Olympisch atleet te worden.
Eddie Edwards (its all-in the name zullen we maar zeggen) is een ambitieuze en sportieve jongen met maar één droom. Hij wilt mee doen aan de Olympische spelen. Het grote probleem naast zijn zwakke knieën is dat hij feitelijk gezien geen talent heeft voor welke Olympische sport dan ook. Maar Eddie laat zich niet uit het veld slaan en probeert via de Winterspelen alsnog zijn droom te verwezenlijken. Wanneer dat niet lukt via het skiën besluit Eddie en wel zeer gewaagde sprong (letterlijk en figuurlijk) om zijn droom te verwezenlijken.
Voor een feel-good movie moet de hoofdpersoon wel heel veel tegenslagen doorstaan en in combinatie met het sukkelige voorkomen had Eddie the Eagle zomaar kunnen ontaarden in een flauwe komedie. Het script balanceert daarbij op het randje, maar wordt gered door de cast met Taron Egerton voorop. Waar deze jonge acteur met Kingsman een stoere charmante en knappe jongen mocht spelen overtuigd hij ook als de sullige maar volhardende Eddie. Het sterke is dat hij het personage eigen heeft gemaakt met alle maniertjes zonder te vervallen in het spelen van een typetje. Het is ook mooi om te zien dat de makers met zorgvuldigheid de jongere versies van Eddie gecast hebben, want eddie ondergaat geen schokkende transformatie bij het opgroeien in de film. Taron krijgt mooi tegenspel van Hugh Jackman, waarvan gezegd moet worden dat hij het maximale uit zijn redelijk clichématige rol weet te halen. Eerlijk gezegd zitten er wel meer clichés in deze film zoals de moeder met een onvermoeibare vertrouwen in de droom van haar zoon en de altijd sceptische vader. Nee, verhaal technische is Eddie the Eagle geen hoogvlieger maar de uitvoering mag daarom des de meer geprezen worden want de film blijft boeiend tot het eind welke uiteraard niet bepaald verrassend is (altijd een nadeel bij een waargebeurd verhaal) en het inspirerende verhaal van deze doorzetter zou verplichte kost moeten zijn in elk huishouden. De boodschap over doorzettingsvermogen is namelijk een echte inspiratiebron voor jonge generaties en is nu in het jaar van de zomerspelen meer relevant dan in andere jaren.
De extra’s
Deze bieden inzicht in het werk dat is verricht om zoveel mogelijk echte sprongen op beeld te krijgen en hele proces wat voorafgegaan is om deze film tot stand te brengen. De extra’s geven echter ook bloot dat er wat is gespeeld met de tijdlijn en personen rondom Eddie Edwards en dat is misschien wel weer een domper, maar verklaart ook het gemaakte aan Bronson Peary (de rol van Hugh Jackman), aan de andere kant krijg je bij het zien van de echte Eddie Edwards alleen maar meer respect voor Taron Egerton zijn transformatie en wat de echte Eddie in zijn leven heeft gepresteerd.
Trailer
