Ondanks dat het Imagine Film Festival was uitgesteld (en nu in aangepast vorm eind augustus/begin september plaatsvind) pak ik zo tussendoor genoeg films welke niet zouden hebben misstaan op het festival. Zo waren titels als Swallow en Color out of Space in eerste instantie natuurlijk geprogrammeerd, maar titels als The Wretched, We Summon the Darkness, The Wave en nu Extra Ordinary zijn stuk voor stuk films welke normaal zeker niet misplaatst zouden zijn op het festival. Sterker nog Extra Ordinary was tevens prijswinnaar op Sitges en BIFFF de Spaanse en Belgische varianten van Imagine Amsterdam oftewel een film welke bij mij dan toch wel verwachtingen schept.
Rose is een ietwat eenzame rijschool-instructrice, iets wat ze met veel plezier doet. Rose heeft echter ook de vaardigheid om met geesten te communiceren, een vaardigheid welke ze door een jeugdtrauma weigert te gebruiken. Totdat Martin haar benadert om hem te helpen met de geest van zijn overleden vrouw. Rose weigert in eerste instantie, maar nadat zijn dochter bezeten raakt besluit ze hem toch te helpen. Wat ze echter nog niet weet is dat Martin zijn dochter wordt gebruikt voor een satanisch ritueel waardoor zij uiteindelijk wordt gedwongen al haar angsten opzij te zetten.
The Year’s best Comedy staat er op de hoes, als dit slaat op de categorie droge humor dan kan dit zeker kloppen. We beginnen met Maeve Higgins als de terughoudende heldin Rose. Zij is wereldvreemd en tegelijk heel charmant en likeable, zij is the unlikely hero in dit spookverhaal. Niet alleen zij maar elke rol in deze film heeft iets aparts en in sommige gevallen iets bizars. Zo is daar Will Forte als de gevallen pop-held Christian Winter welke tot alles in staat is om zijn verloren roem weer terug te winnen. Sailor, De hoogzwangere zus van Rose welke gewoon erop los date, een heerlijk nuchtere rol van Terri Chandler. Martin Martin, the love interest van Rose, is de bezorgde vader met een bezeten dochter, maar ook een zonderling figuur welke accepteert dat de geest van zijn overleden vrouw nog altijd zijn leven dicteert. Een film vol zonderlinge en aparte figuren zou snel kunnen vervelen, maar gelukkig is dat niet het geval bij Extra Ordinary. Er zit genoeg tempo in het verhaal en alles wordt geserveerd alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat mensen zich zo gedragen. De film gebruikt zoveel mogelijk practical effects om de verschijning van geesten te verklaren om aan het einde pas met special effects te komen, en zelfs dan vliegt de film niet uit de bocht. Sterker nog de finale kent naast spanning een aantal briljante grappen. Dit alles zorgt ervoor dat je het de makers vergeeft dat film nergens eng wordt. Om nu te zeggen dat ik de hele film moest huilen van het lachen gaat te ver, maar ik had de gehele film een glimlach op mijn gezicht en op een paar momenten is het wel degelijk dubbel liggen. Ook het feit dat de instructievideo’s van de vader van Roos tussendoor voorbij komen verhoogt het plezier. Schrijvers en regisseurs Mike Ahern en Enda Loughman hebben een zeer vermakelijk eindproduct neergezet en hebben daar tijdens de productie wel wat uitdagingen voor moeten overwinnen. wat dat betreft raad ik ook zeker aan om de extra’s van deze vermakelijke horrorcomedy te bekijken. Extra Ordinary is een aanrader vanaf de eerste minuut tot aan de laatste en de extra’s voegen nog wat toe ook.
