Lion werd eerder goed ontvangen en wist maar liefst 6 Oscar nominaties te scoren, welke weliswaar niet verzilverd werden. De basis van het verhaal de biografie van Saroo, schreeuwde natuurlijk om een verfilming. Het mag dan ook een verrassing heten dat men met Garth Davis heeft gekozen voor een nieuwkomer als regisseur voor dit aangrijpende verhaal.
Het is 1986 wanneer Saroo gescheiden raakt van zijn broer Guddu. Na dagen vast te hebben gezeten in een trein weet Saroo in Calcutta vrij te komen. Ver van zijn thuisplaats begint hij een zwerftocht welke uiteindelijk eindigt met een adoptie naar een Australisch gezin. Daar groeit Saroo op tot een zelfstandige jongen die gaat studeren. Tijdens zijn studie komt hij in aanraking met andere Indiërs en triggered zijn herinneringen over zijn jonge jaren en hoe hij zijn gezin kwijt raakte. Saroo raakt hierdoor zo van slag dat hij steeds meer verloren raakt. Zijn drang om zijn thuisplaats te vinden, wat gelijk staat aan een speld in een hooiberg vinden, botst met het gevoel zijn adoptie moeder te verraden.
Lion begint met de jonge jaren van Saroo waarin we zien hoe hij opgroeit tot het moment waarop hij geadopteerd wordt. Dit is mede dankzij de mooie acteerprestatie van Sunny Pawar eigenlijk ook het sterkste gedeelte van de film. Mede omdat dit gebaseerd is op oude herinneringen wordt veel aan de suggestie overgelaten. De situatie in India omtrent het gebruik en misbruik van kinderen is toch iets wat nog steeds een groot probleem vormt. De film hopt ineens ruim twintig jaar verder en dit komt eigenlijk de film niet ten goede. De introductie van Mantosh, de geadopteerde broer, van Saroo moet de opmaat vormen voor een slechte verstandhouding tussen de broers en de slechte relatie van Mantosh met de adoptieouders ( sympathieke rollen van Nicole Kidman en David Wenham) in de toekomst. Ondanks het goede spel van Divian Ladwa, als Mantosh, komt dit gegeven maar matig uit de verf. De romantische inbreng in de vorm van Rooney Mara(Lucy in het verhaal) is geen onlogische en zij en Dev Patel (Saroo) hebben een duidelijke klik. Het is dan ook jammer dat het verhaal hun relatie niet ondersteund in geloofwaardigheid. Het verhaal van Saroo zelf, welke achtervolgd wordt door de drang zijn moeder en familie terug te vinden, zal niet iedereen aanspreken. De mensen welke wel geliefdes zijn kwijtgeraakt en deze buiten hun schuld om kwijt zijn zullen zich echter makkelijker in de hoofdpersoon kunnen verplaatsen. Het is achteraf jammer dat er eigenlijk zoveel op de film valt aan te merken aangezien alles acteurs en actrices in uitstekende doen zijn en het verhaal op zich zelf natuurlijk heel erg mooi is. Zou dit aan de toch wat onervaren regisseur gelegen hebben, welke niet overal de juiste focus heeft kunnen vinden of toch aan het script welke het inspirerende verhaal te weinig eer aan doet? Wie zal het zeggen? De film verveelt gelukkig geen moment en is onderhoudend van begin tot eind. De 6 Oscarnominaties waren eerder dit jaar misschien teveel van het goede, maar voor iedereen die van een waargebeurd drama houdt is Lion zeker aan te raden.
Extra’s
Op de DVD geen en dat is eigenlijk een doodzonde gezien het achtergrond verhaal.
Trailer
