Een dag in ’t jaar, de debuutfilm van Margot Schaap, is vanaf 27 augustus in de filmtheaters te zien. Voor Een dag in ’t jaar filmden de regisseur, drie acteurs en een kleine crew in een periode van één jaar elke maand één dag. Aan het begin van de film verlaten Misha, Seb en Yvonne een Oud & Nieuw-feest en beginnen te lopen, zonder te weten waar ze naar op weg zijn. Verbonden door het verlies van hun broer, vriend en eerste liefde, vertragen ze de tijd: terwijl zij hun tocht als 24 uur ervaren, gaat in feite een heel jaar voorbij. Een dag in ’t jaar is eerder dit jaar op het Internationaal Film Festival Rotterdam (IFFR) in première gegaan.
Een dag in ’t jaar Oud & Nieuw, een feest op de derde verdieping van een appartement in Amsterdam West. Onder de menigte zijn Misha, Seb en Yvonne. Drie twintigers verbonden door een verlies: bijna een jaar geleden overleed Misha’s broer Twan. Twan was Seb’s jeugdvriend en Yvonne’s eerste liefde.
Na middernacht beginnen de drie te lopen. Zonder te weten waar ze naar op weg zijn, dwalen ze door de straten, parken en bars van Amsterdam. Hoe verder ze wegdrijven uit hun natuurlijke omgeving, hoe meer hun idee van tijd verandert: terwijl zij hun tocht als slechts 24 uur ervaren, gaat er in feite een heel jaar voorbij. Het is pas wanneer ze echt met elkaar geconfronteerd worden, dat ze verder kunnen met hun leven.
Regisseur Margot Schaap: “Met Een dag in ’t jaar wilde ik weer spontaan een film maken; niet alles van tevoren bedenken en produceren, maar het denken, filmen en schrijven door elkaar heen laten lopen. Een te strakke uitvoering van een vooraf bedacht plan levert vaak nogal dode scènes op. Dat logge scheppingsproces wilde ik doorbreken met deze vorm van onderzoekend filmmaken. Elke laatste zaterdagvan de maand hebben we gefilmd, beginnend met de jaarwisseling van 2012/2013. We begonnen de volgende opnames telkens twee uur later, exact op het tijdstip waar we de vorige sessie waren geëindigd. Zo vorderden we steeds twee uur in het verhaal, dat we elke tweede zaterdag van de maand verder voorbereidden. Toen we de eerste scène draaiden, wisten we alleen het startpunt van de film, maar nog niet hoe de personages en het verhaal zich gedurende het jaar gingen ontwikkelen. Met uitgebreide biografieën van de personages – twee vrouwen en een man van eind twintig, die cruciale levenskeuzes uitstellen in de overtuiging dat hun aftastende bestaan maakbaar is en blijft – liet ik de acteurs vervolgens op elkaar los. Hierbij gebruikten we de echte wereld om ons heen, en de mensen en plaatsen die we tegenkwamen, als een set voor onze film. ”