Review Grimm Season 1, 2 & 3

Iedereen kent menig sprookje van de gebroeders Grimm maar stel nou dat deze sprookjes figuren niet zozeer verzonnen zijn maar dat deze wezens daadwerkelijk bestaan. Sterker nog deze wezens leven gewoon onder ons alleen zijn ze voor ons (veelal ) niet zichtbaar.

Nick Burkhard is rechercheur bij de politie van Portland en hij woont samen met zijn vriendin Juliette die hij ten huwelijk wilt vragen. Hij ziet alleen steeds vaker vreemde dingen waarbij mensen een ander gezicht lijken te krijgen. Wanneer zijn tante die hem heeft opgevoed langs komt vallen de puzzelstukjes in elkaar wanneer zij hem uitlegt dat hij een afstammeling is van de zogenaamde Grimms. Hij ziet daarom dingen die de gewone mensen niet zien. Zijn tante is echter ernstig ziek en weet hem slechts een klein gedeelte van zijn geschiedenis mee te geven voor zij sterft. Het enige wat hem kan helpen is een ouder camper met heel veel boeken en wapens en een vriendschap die hij met Monroe, een Wessen(Bloodbat), heeft gesloten. Nick heeft het alleen heel erg zwaar met het verborgen houden van zijn gaves tegenover zijn vriendin en zijn partner. Wat Nick echter niet weet is dat er iemand die zeer dichtbij hem staat wel weet wat hij is en wat hij doet.

Waar in Seizoen 1 je bijna elke aflevering verrast werd met een nieuwe ‘wessen’ en het geheel als een introductie aanvoelde. Komen in Seizoen 2  en 3 het verhaal en de geschiedenis van eeuwenlange strijd naar voren waarbij Nick moet vechten om zijn relatie te redden maar ook besluiten moet nemen over wie hij mee laat delen in zijn geheim. Daar Grimms niet altijd even geliefd zijn zullen deze personen namelijk ook allemaal gevaar lopen. Bovendien blijkt een gift van zijn tante een zeer waardevol en een gewild object te zijn. Tel daarbij op dat een verloren familielid toch niet dood blijkt en de Koninklijke families die strijden om de macht en de rol van de Grimms in deze strijd en Nick zijn bordje is voor een paar seizoenen gevuld. Zijn politiewerk komt daarbij steeds zwaarder onder druk te staan daar bepaalde misdaden voor de gewone mensenwereld niet te bewijzen zijn en hij deze toch als Grimm tot een goed eind moet zien te brengen.

Grimm is van nature geen hele originele serie zie Once upon a time en Supernatural, maar eerlijk is eerlijk vermakelijk is het wel. Duidelijk is ook de ontwikkeling waarbij de special effects, make-up en gore naarmate de serie vordert een steeds sterkere rol speelt. De makers verwerken ook genoeg knipogen in de serie en de verschillende karakterontwikkelingen waardoor de serie lekker speels blijft. Is het een absolute topserie a la Penny Dreadfull of American Horror Story? Nee, maar zeer vermakelijk is het wel en na 3 seizoenen van Bloodbatten, Heksenbeasts en meer van dat soort ‘Wessen’ gaan we seizoen 4 ook gewoon volgen en dat zegt ook wat over deze serie.