Imagine Blog #7 Yes, It’s on, the first of a 4 day long run

Yes, Pasen was heerlijk!!!! Maar nu is het weer tijd voor Imagine. Afgelopen weekend nog wel een paar titels mee kunnen pakken dus ik start hier eerst met mijn persoonlijke top 5 tot nu toe!!

Get Out (8,5), Wat een start van het festival was dit zeg en niet geheel toevallig staat deze ook bovenaan in de Zilver Scream competitie
Raw (8,3) Zeer sterke film welke zijn reputatie vooruit gesneld was. Raw is niet zozeer shockerend, maar bovenal een sterk coming of age verhaal
Samurai Rauni (8) In tegenstelling tot een groot deel van het Imagine publiek heb ik intens van deze film genoten. Niet omdat hij zo verschrikkelijk goed was, maar de intentie, inventiviteit en het vermaak maakte deze film voor mij een van de hoogtepunten dit jaar tot nu toe
The Eyes of my Mother (8) Deze kleine southern gothic film, zoals hij beschreven wordt, wist mij te raken door het onvermijdelijke karakter welke rauw en meedogenloos is. Ondanks de apathische hoofdrol weet de actrice toch sympathie op te wekken en heb je als kijker begrip voor haar sitiuatie. Nee geen gemakklijke film maar wel een met een paar prachtige shots en een sterke stijl.
The Girl with all the gifts (7,5) Was te zien tijdens de Fright Night, maar mijn persoonlijke mening is dat deze film een prominentere plek op het festival had verdiend dan tijdens de Fright Night. Er waren de afgelopen jaren wel vaker gokjes gewaagd tijdens de Night of Terror, maar toch voor een zombie film, wat dit in de basis is, is The Girl with all the Gifts teveel een speelfilm en scoort daarom redelijk hoog op mijn lijst. Het acteerwerk en de opzet zit namelijk goed en de film is boeiend van begin tot eind het zou alleen geen film zijn welke ik in mijn midnight horror marathon zou programmeren.

Zo dit is mijn lijstje tot dusver, maar met het aantal films wat nog gekeken moet worden verwacht ik nog de nodige verschuivingen. Vandaag is weer lekker divers met een documentaire (heel veel zin), Short (altijd veel zin in), een mysterieuze film over een einzelganger (weet niet wat te verwachten maar een 7,48 is bemoedigend) de Masterclass van Lindy Hemmings en tot slot een rauw en keihard drama. Oja, ik heb vandaag de Wentel tour op het programma en mijn derde Virtual Reality filmpje. Tot op Imagine!!!

For the Love of Spock

De aanleiding voor de film was het vijftigjarig bestaan (in 2016) van de Star Trek-franchise, maar toen Nimoy Sr. in 2014 overleed, nam het verhaal voor Adam een persoonlijker wending, zodat For the Love of Spock zich nu laat bekijken als biopic, hommage én in memoriam. Adam had de beschikking over veel fraai archiefmateriaal en fragmenten uit het film- en tv-werk van zijn vader. Maar Star Trek vormt natuurlijk de voornaamste focus; van de pilotaflevering zónder William Shatner als Kirk, via de oorsprong van de Vulcan-groet tot de fancultuur en de herrijzenis als speelfilmfranchise. Een feestje, dit carrièreoverzicht, ook voor niet-Trekkies!

Ik ben dan officieel geen Trekkie, maar deze stond toch wel hoog op mijn To Watch list voor Imagine dit jaar. Ik heb hier dus veel zin en en beschouw dit op voorhand een goed begin van mijn dag.

Mini Review

Kort gezegd is dit een mooi portret en eerbetoon aan het karakter Spock en de acteur erachter Leonard Nimoy. Hierbij wordt ons een kijkje gegund in zijn begindagen als acteur tot naar zijn grote doorbraak als Spock. En hoe deze rol, hoewel hij hem omarmde, hem altijd heeft achtervolgd en ook van invloed is geweest op zijn privèleven. Dat zijn zoon deze documentaire heeft gemaakt geeft het geheel wel een extra dimensie. Door zijn overlijden is het figuur Spock een grotere rol van betekenis gaan spelen. Hierdoor sneeuwen de persoonlijke issues een beetje onder, maar de documentaire blijft van begin tot eind fascinerend en weet zelfs een paar keer een gevoelige snaar te raken zoveel hebben deze acteur en man betekend voor zoveel mensen. Ik geef hem een 7,8

Imagine Shorts: Everyday Stories

Ook het alledaagse kan fantastische vormen aannemen, zoals de uit de hand lopende burenruzie in Hunden en het burengerucht in A Knock on the Door laten zien. And the Whole Sky Fits in the Cow’s Eye toont een bijzondere bezoeker en in Underwater maken we kennis met een bijzondere gave. Terwijl Stick To Your Gun een huiselijke tip bevat, zoeken The Tinwife en Justicia Justiciera III Kungfu Karate Annihilator het een stuk verder van huis.

Mijn tweede shorts programma en uiteraard weer heel benieuwd naar deze niet alledaagse alledaagse verhalen. hier onder ene van de trailers

Aloys

Tobias Nölles speelfilmdebuut is een pakkende thriller die elementen van Memento en The Conversation combineert met een coole en surrealistische vertelwijze. De Oostenrijkse filmster Georg Friedrich is in topvorm als de verlegen einzelgänger die door een vrouwelijke beller in een telefoonspel gelokt wordt en langzaam verstrikt raakt in het schemergebied tussen droom en realiteit. Aloys’ claustrofobische omgeving, een jaren 70-kleurenpalet en het gebruik van duidelijk analoge technologie, dragen bij aan de vreemde, onwereldse sfeer van de film. Maar het effectiefste middel is de ingetogen humor die Nölle inzet: je weet nooit precies of je nou moet lachen of huilen om Aloys’ wrede lot.

Het Imagine Festival vind ik ook altijd de plek om naar het onbekende op zoek te gaan Aloys is er zo een. Zonder verwachtingen, maar met een synopsis waarbij de film alle kanten op kan gaan. Heel erg benieuwd dus.

Mini Review

De maker van Aloys was verbaasd dat Imagine Film Festival geïnteresseerd was in zijn film omdat hij deze absoluut niet als fantastische film beschouwde. En hier heeft hij gedeeltelijk gelijk in. Aloys laat zich niet direct zien als fantastische film. Aloys is een eenzame man welke na het overlijden van zijn vader alleen nog maar meer in een isolement dreigt te raken. Wanneer een mysterieuze vrouw hem begint te bellen en hem probeert uit dit isolement te halen komt door middel van phone walking het fantastische om de hoek kijken. In de basis is dit een verhaal over eenzaamheid en hoe iemand hierin verstrikt kan raken. Georg Friedrich speelt een sterke hoofdrol als de verloren Aloys en weet de aandacht vast te houden. Wat het verhaal betreft is dit een hele rustige film waarin veel met geluid gespeeld wordt. Het zal zeker niet ieders cup of tea zijn, maar mij wist het wel te pakken. Helemaal in deze digitale tijdperk behoort een dergelijk isolement zeker niet tot een uitzondering en dat vond ik best fascinerend. 7,3

Masterclass Costume Design door Lindy Hemmings

De uit Wales afkomstige kostuumontwerpster Lindy Hemming (1948) studeerde af aan de Royal Academy of Dramatic Art. Zij begon haar carrière als kostuumontwerpster bij Britse regisseurs als Mike Leigh en Stephen Frears. In 2000 ontving zij een Oscar voor Topsy-Turvy. Haar CV is indrukwekkend, met onder andere de James Bondfilms Goldeneye, Tomorrow Never Dies, Die Another Day en Casino Royale. Bovendien werkte ze aan alle films van Christopher Nolans Dark Knight-trilogie. Ook de aankomende Wonder Woman (waaraan Imagine ook in een lezing aandacht besteedt) heeft zij aangekleed.

Een grootheid uit de industrie aan het woord zien is natuurlijk een one in a lifetime chance helemaal omdat zij dit normaal nooit doet. Ik ben zeer benieuwd!!!

78/52

De beroemdste moordscène uit de filmgeschiedenis bestaat uit 78 camera-instellingen en 52 cuts. Juist, we hebben het over de douchescène uit Psycho, waarin hoofdpersoon Marion Crane door moederskindje Norman Bates met een mes om het leven wordt gebracht. Na deze documentaire weet je alles, maar dan ook alles, over het slechts drie minuten durende gewelddadige hoogstandje van Master of Suspense Alfred Hitchcock.

Waarom is dit een aanrader? Omdat deze film heel diep ingaat op een van meest legendarische (moord)scenes in filmgeschiedenis. Hierbij komen gerenommeerde filmmakers aan het woord en een aantal mensen die destijds betrokken waren bij de opnames van Psycho destijds. Vandaag je laatste kans, of komt er nog eentje bij de Best of??

K-Shop

Indrukwekkende debuutfilm gaat verder dan en combineert familietragedie, gruwelijke horror en maatschappijkritiek.

Salahs vader is de eigenaar van een kebabzaak in een stad die zijn populariteit dankt aan vrijgezellenavonden en dronken feestbeesten. Na het overlijden van zijn vader neemt Salah de zaak over. Wanneer hij per ongeluk een dronken klant om het leven brengt, laat hij het lijk verdwijnen in de gehaktmolen. Als snel heeft iedereen het over zijn heerlijke kebabs. Familietragedie, gruwelijke horror en maatschappijkritiek verpakt in een indrukwekkende debuutfilm.