Jaja, we gaan het jaar nu echt afsluiten met het laatste kwartaal. Waar ik voor mijn gevoel in Q3 heel veel gemist had door tijd gebrek (maar tijd moet je toch maken?) kom ik daar bij mijn eerste goede voornemen voor 2020 en dat is meer tijd maken voor mijn eigen hobby en verder gaan met het schrijven van eigen verhalen want tja als je zo gek bent op films zoals ik dan is het niet lastig om af en toe zelf ook wat woorden op papier te spuwen. Niet dat ik in mijzelf een nieuwe Tarantino zie, maar dromen mag altijd en ik hoop op zijn minst ooit toch een shortstory verfilmd te krijgen. Maar goed genoeg daarover nu even terugkijken naar Q4 en dan mijn uiteindelijke top 10 van 2019 bekendmaken.
Oktober trapte af met een van de meest besproken films van het jaar namelijk Joker, een zeer sterke film van Todd Phillips met een werkelijk fenomenale Joaquin Phoenix in de hoofdrol. Waar sommige dachten een soort superhelden origin story voor geschoteld te krijgen met actie, kregen we juist een karakterstudie over hoe iemand stukje bij beetje verder tot waanzin gedreven wordt. Verder kwam Aardman studio’s met een nieuwe Shaun het Schaap film: Het Ruimteschaap. En ik vind het heel erg om te zeggen maar dit was wel het meest teleurstellende werk van deze studio welke doorgaans garant staat voor kwaliteit in stop motion en een leuk en goed verhaal. Ook Will Smith werd in 2019 niet gevrijwaard van een flop met Gemini Man van Ang Lee. Terwijl de opzet bijna garant zou moeten staan voor succes steeg deze film nergens boven de middelmaat uit en kon zelfs Will zijn starpower de film niet redden. (zou het wel goed gaan komen met Bad Boys 3?) Dat Disney niet alleen maar succesverhalen kende in 2019 bewees Maleficent 2. Nina Wu werd door mij helaas gemist in de bioscoop, maar hoop deze later alsnog mee te pakken. Oktober werd natuurlijk ook afgesloten met Halloween, maar door het begin van een ziekte golf (welke tot nu voortduurt) heb ik weinig tot niets meegekregen van de horrorfilms als Little Monsters, Ready or Not, Bumperkleef en meer van dat soort titels. Ook Terminator: Dark Fate werd gemist, hoewel ik nog niet weet of dit echt een gemis zal zijn. Positief verrast werd ik door Luce, een film welke de uitstraling heeft van een toneelstuk, maar welke door de cast (Naomi Watts, Octavia Spencer, Tim Roth en de man om in de gaten te houden Kelvin Harrison Jr) naar een hoger plan wordt getild. Daarbij blijf je als kijker lang gissen naar wat er nu daadwerkelijk speelt en het onderliggende verhaal over vooroordelen. Ook de documentaire Mistify over INXS frontman Michael Hutchence wist mij te verrassen en een nieuw licht te schijnen over waar het nu precies misging met deze artiest. Waar films als The Farewell, The Irishman en Parasite nog altijd niet gezien zijn door ondergetekende, werd ik wel wel super vermaakt met het sterke Le Mans ’66 waarbij Matt Damon en Christian Bale bewezen een ijzersterk duo te vormen. Ook Marriage Story, nu te zien op Netflix, was er een voor in de lijstjes dankzij het ijzersterke acteerwerk van Scarlett Johansson en Adam Driver. Netflix wist na The Christmas Chronicle s van afgelopen jaar ook dit keer een mooie en sterke kerstfilm af te leveren met Klaus. Een mooie origin story over de kerstman met prachtige animatie welke voor de verandering weer eens echt getekend was in plaats van Computer animatie. Zo kom ik uiteindelijk tot de conclusie dat ik toch aardig wat goede films heb mogen zien naast dat ik er een aantal alsnog ga zien op DVD/Blu-Ray/Netflix/andere streaming dienst. Naast alle films zijn er natuurlijk ook genoeg series bekeken. Zo was daar natuurlijk het slot van Game of Thrones, waarbij ik het eens was dat het geheel afgeraffeld en gehaast aanvoelde, echter was ik het volledig eens met de afloop. Er was ook de verrassing The Boys, welke het superhelden genre op een hele andere wijze benadert, maar waar ik niet kan wachten tot komend jaar het tweede seizoen verschijnt. De stalker serie You was ook een aangename verrassing, waarbij het tweede seizoen het geheel nog heftiger maakte. Het morele vraagstuk of je wel mag duimen voor deze stalker/moordenaar wordt steeds lastiger te beantwoorden. Het tweede seizoen van Killing Eve was er weer 1 om van te genieten, met een einde welke ik aan zag komen echter ben ik wel zeer benieuwd hoe dit verder moet gaan aangezien seizoen 3 en 4 al op de planning staan. uiteraard werd ook Orange is the New Black afgerond met een sterk seizoen vol bekende gezichten (een van de kritiekpunten van het vorige seizoen). Werd ik verrast door On My Block (bleek lang op 1 te staan in de Bingewatch lijst van Netflix) welke ik zeker kan aanraden. Ook heftige series als When They See Us en de Docu serie Dont F* With Cats werden er zonder blikken of blozen doorheen gejaagd en mogen als heftig en confronterend beschouwd worden.Tussendoor ben ik (eindelijk) begonnen aan Casa de Papel (en ondertussen bij seizoen 3 en ik snap de waanzin rondom deze serie zeker) en eindelijk begonnen aan Once Upon a Time (met 7 seizoen ben ik voorlopig wel zoet). Na deze 4 redelijk uitgebreide terugblikken denk ik dat ik wel een redelijk beeld heb voor mijn eigen top 10 van 2019.