Op het station kruisen dagelijks duizenden levens elkaar. Het is het begin- en eindpunt van grote en kleine reizen. Waar mensen van alle leeftijden en nationaliteiten onderweg zijn. Iedere reis met een eigen reden, iedere reiziger met een eigen verhaal. In de nieuwe dramaserie Centraal volgen we in iedere aflevering het verhaal van één van deze reizigers: mensen die na een toevallige ontmoeting hun leven een verrassende wending zien nemen
Centraal bestaat uit zes afleveringen van 45 minuten, ieder gerealiseerd door een veelbelovend team van regisseurs, scenaristen en producenten, onder leiding van scenarist Mieke de Jong. De verhalen staan op zichzelf, maar ze hebben één ding gemeen: het begin en eindpunt is station Rotterdam Centraal.
Centraal is hét nieuwe talentontwikkelingstraject voor fictieregisseurs en scenaristen. De serie is de opvolger van de One Night Stand-films en is een initiatief van NTR, BNNVARA en VPRO, NPO-fonds, Nederlands Filmfonds en CoBO. Na de première tijdens het Nederlands Film Festival is deze serie vanaf 1 november op tv te zien. We bespreken alvast de eerste twee afleveringen van deze nieuwe serie met op zichzelf staande afleveringen.
1 november: Wat je vindt mag je houden.
Iedere week gaat Frieda, een jonge gelovige vrouw, met de trein naar het drukke Rotterdam om haar zieke tante te bezoeken. Ver weg van haar veilige dorpsgemeenschap ontmoet ze dragqueen Rafael die haar bevrijdt uit een benarde situatie. Rafael mag dan wel haar reddende engel zijn, voor Frieda komt hij regelrecht uit de hel. En omgekeerd is Frieda voor Rafael een bekrompen vrouw met wereldvreemde ideeën. Maar toch vinden ze elkaar in die ene nacht. Hij vindt de weg naar haar ziel zonder de straffe Gods en zij vindt de weg naar zijn verdriet onder een glitterjurk en nepwimpers. Gelouterd stapt Frieda op de trein terug naar haar dorp.
8 november: Afua
Een grote bus staat klaar achter het station. Dit is Afua’s dag: ze gaat op schoolreisje naar de Efteling. Dan blijkt dat Afua niet mee mag, omdat haar moeder niet heeft betaald. Afua is boos: de hele wereld can burn in hell. Doelloos slentert Afua over Rotterdam Centraal totdat ze Naz (17) ontmoet. Niets liever zou Afua willen dan bij de stoere Naz en haar vriendinnen horen. Eerst ergert Naz zich aan Afua, maar gedurende de dag ziet ze in haar steeds meer een jongere versie van zichzelf. Wanneer Afua na lang aandringen met de groep jonge vrouwen mee mag naar een feest, voelt ze zich eindelijk geen klein kind meer. Maar dan komt Afua erachter dat Naz’ vrijgevochten straatleven ook een schaduwkant heeft.
Afua is een coming-of-age film, maar bovenal: een film over sisterhood.
Twee op zich zelf staande verhalen met als enige overeenkomst dat ze starten en eindigen op Rotterdam Centraal. Of speelt er nog meer? Als je kijkt naar de thema’s van zowel wat je vindt mag je houden als bij Afua an speelt de verbinding een belangrijke rol. Ook al lijken de leefwerelden van de hoofdpersonages mijlen ver uit elkaar te liggen, toch blijken personages meer met elkaar gemeen te hebben dan zij of wij als kijker in eerste instantie beseffen.
Wat je vindt mag je houden heeft een dromerige opzet en lijkt een ver van je bed show te worden. Maarten Heijmans weet dit te doorbreken door zijn mooie vertolking van Rafael welke het stereotype beeld over dragqueens doorbreekt. Ook Judith Noyons neemt haar rol serieus en draaft niet te ver door waardoor Frieda niet in een karikatuur verandert. Het thema welke draait om verbinden van mensen komt sterk over in deze feelgood aflevering
Afua is weer een heel ander verhaal waarbij de jonge hoofdpersoon direct met teleurstelling wordt geconfronteerd. Jashayra Oehlers speelt de titelrol met verve en komt overtuigend over als de opstandige puber welke je als kijker ook ergens wel kan begrijpen. De komische manier van samenkomen met de oudere Naz (Nora el Koussour) maakt al snel plaats voor drama. Hierbij ziet Afua in Naz een voorbeeld van onafhankelijkheid waar zij zelf ook naar op zoek is. Al snel wordt ook bij Afua duidelijk dat onafhankelijkheid zonder nadelen is. Echter ook Naz wordt dankzij Afua geconfronteerd met haar eigen situatie. De chemie tussen de hoofdrolspelers maken het dat je de zwakheden van het script vergeeft en mee gaat in het verhaal. Wederom blijken twee individuen die ver van elkaar verwijdert lijken toch meer met elkaar gemeen te hebben dan zij zelf hadden kunnen denken.