A Girl Walks Home Alone at Night wist ons een paar maanden geleden al te intrigeren na het zien van de trailer en onze verwachting was dan ook dat dit een titel voor het Imagine fantastische Film Festival zou zijn. Helaas werd deze vertoond bij het Rotterdams film Festival en moesten wij wachten om deze unieke mix van een moderne western met horrortrekjes te kunnen bewonderen en te zien of niet alleen de trailer interessant was.
In de schaduwen van Bad City doolt een meisje rond. In een hijab en streepjes t-shirt, de straatverlichting ontwijkend, achtervolgt ze dorpsbewoners. Als het nodig is laat ze haar vampiertanden zien aan de inwoners van Bad City, een wetteloos gat vol onderwereldfiguren, drugsverslaafden en pooiers. Als ze op een nacht alleen naar huis loopt, ontmoet ze Arash, een Iraanse James Dean lookalike compleet met klassieke Amerikaanse wagen en een peuk in zijn mondhoek. In het holst van de nacht springt de vonk over.
A Girl Walks Home Alone at Night heeft een aparte sfeer, welke het meest te vergelijken is met een western. Het verhaal wordt in een rustig tempo verteld zonder dat het geheel als traag aanvoelt. De confrontaties tussen de verschillende hoofdfiguren straalt continue iets dreigends of dramatisch uit zonder er teveel de nadruk op te leggen. Ondanks dat de setting in het Midden Oosten is, straalt de stad Bad City en daarmee ook de film iets Amerikaans uit(iets wat niet raar is aangezien de film in Los Angeles gefilmd). Hoofdpersoon Arash (Arash Marandi) is een soort oosterse James Dean, inclusief stoere Amerikaanse klassieke wagen, een beetje rebels met het hart op de goede plek. Hij vormt dan ook het hart van de film, waarbij Sheila Vand ondanks haar meisjes achtige uiterlijk continue iets dreigends uitstraalt. Als The Girl (er wordt geen naam aan haar karakter gegeven) weet zij meerdere malen van invloed te zijn op het leven van Arash, zonder dat hij hier weet van heeft, terwijl ook zij op zoek is naar iets. Wanneer de twee ontmoeten ontstaat er direct een band, waarbij je als kijker alleen maar denkt gaat dit wel goed. Het spreekt voor debuterend regisseur Ana Lily Amirpour (na een aantal shorts) dat zij alle clichés weet te vermijden in de loop van het verhaal, ondanks dat er wel een aantal stereotype karakters in de film zitten. Zo is de vader van Arash (Marshal Manesh) een verslaafde in de zieligste zin van het woord en is Mozanh Marno de stereotype prostituee die verloren is geraakt in haar werk. Deze stereotypes en andere geven de film echter ook weer zijn charme en helpen de sfeer te zetten, waarin het onwaarschijnlijk koppel van Arash en de vrouwelijk vampier elkaar vinden. Dat de film in zwart/wit is gefilmd draagt alleen maar bij aan deze sfeer en het camera werk is sowieso heel sterk met veel mooie en sfeervolle shots zonder teveel aan mooi filmerij te doen. A Girl Walks Home Alone at Night zal niet voor iedereen weggelegd zijn, maar ik denk dat de meeste mensen op zijn minst geïntrigeerd zullen zijn door deze film, die volgens mij een goede balans heeft gevonden tussen stijl en inhoud. Ik zeg een aanrader, maar verwacht geen standaard filmpje, want dan kom je van een koude kermis thuis.