Review American Sniper

De vreemde eend in de bijt bij de Oscars was American Sniper, daar deze film bij de meeste andere awards niet eens genomineerd was. Aan de andere kant zijn Clint Eastwood (viervoudig Oscar Winnaar) en Bradley Cooper (nu voor de 3de keer genomineerd) geen vreemde bij de Oscars en het patriottische verhaal spreekt natuurlijk heel erg tot de verbeelding in Amerika.

Chris Kyle (Bradley Cooper) is de dodelijkste scherpschutter uit de geschiedenis van het Amerikaanse leger. Maar er zit meer achter deze man dan alleen zijn talent als scherpschutter. U.S. Navy SEAL Chris Kyle gaat naar Irak met slechts één missie: zijn wapenbroeders beschermen. Met zijn vaste hand redt hij talloze levens op het slagveld en dankzij de verhalen over zijn heldenmoed krijgt hij al snel de bijnaam ‘Legend’. Maar ook achter de vijandelijke linie groeit zijn reputatie. Er wordt een prijs op zijn hoofd gezet en hij wordt het doelwit van rebellen. Ondanks het gevaar, en de tol die het eist van het thuisfront, gaat Chris in totaal vier keer naar Irak en wordt hij het levende symbool van het SEAL-motto: Nooit iemand achterlaten. Maar eenmaal thuis komt hij er al snel achter dat het de oorlog is die hij niet kan achterlaten.

Vanaf moment is het duidelijk waarom ze in Amerika weglopen met deze film. Chris Kyle (Bradley Cooper) is een soldaat en een echte aanhanger van het “voor volk en vaderland” principe en eerlijk is eerlijk daar vreten zulke helden verhalen op als zoete koek. Maar is American Sniper meer dan een heldenverering van een sniper/seal met de meeste bevestigde kills op zijn naam. De opbouw van de film gaat snel en voor je het als kijker goed en wel beseft speelt de film zich grotendeels af in Irak. Het is aan de stukken te danken waarbij Chris weer thuis is bij zijn vrouw Taya (Sienna Miller) en hun kinderen dat deze film niet verzand in de zoveelste Irak oorlogsfilm. Het nadeel van het tempo is dat de transformatie van Chris van cowboy, naar seal, naar getraumatiseerde soldaat niet geheel overtuigend overkomt. Het is wat dat betreft aan Bradley Cooper te danken dat de hoofdpersoon nog wel geloofwaardig blijft. Hoe intens de eerste gebeurtenissen ook zijn in Irak, verloopt het vervolg daar als een soort actiefilm. Misschien is het wel allemaal zo gegaan, maar in dat geval is dit de eerste film die de acties van de Seals op deze manier afschildert als een aaneenschakeling van adrenaline verhogende acties (en lijkt toch wel een beetje op een promofilm voor de Seals). De film overtuigd wat dat betreft dan ook het meeste wanneer Chris thuis is bij zijn gezin, waarbij Bradley met overtuiging een getraumatiseerde soldaat speelt welke gevangen lijkt te zitten in de oorlog. Sienna Miller geeft hem hierbij uitstekend tegenspel en het zijn deze scenes die deze film zijn hart geeft. Waren alle Oscar nominaties terecht? Nee, daarvoor zijn er andere films en acteurs tekort gedaan die een betere prestatie hadden neergezet in de beste film en hoofdrol categorie. Qua montage en geluid scoort de film uitstekend en je hoeft je geen moment te vervelen bij deze film. Tel daarbij op dat de regie en de hoofdrol van Bradley Cooper top zijn en dit blijft toch een aanrader voor in de bioscoop.

Oscar nominaties:

Clint Eastwood, Robert Lorenz, Andrew Lazar, Bradley Cooper en Peter Morgan – Beste Film

Bradley Cooper – Beste acteur

Jason Hall – Best bewerkte script

Joel Coxen Gary Roach – Film editing

John T Reitz, Gregg Rudloff en Walt Martin

Alan Robert Murray en Bub Asman – Geluids editing Gewonnen