Angry Birds was een paar jaar geleden superhot als spelletje op de smartphones en tablets. Elke uitbreiding werd direct door miljoenen mensen wereldwijd gedownload. Het was dan ook niet verwonderlijk dat op het hoogtepunt er een film werd aangekondigd. De vraag werd echter ook ‘Hoe maak je een film over een spelletjes waarbij je met vogels op biggen schiet?’. Het heeft dan ook even geduurd voordat de film er eindelijk is. Met een sterrencast bij zowel de Amerikaanse versie als de Nederlandse versie en een aantal zeer leuke trailers werden we met z’n allen toch weer warm gemaakt voor dit nieuwe hoofdstuk in het Angry Birds Imperium.
Angry Birds draait om Red, die op vogel eiland woont. Red is een buitenbeentje welke anders dan de meeste vogels daar zijn temperament niet onder controle heeft en zich nog wel eens schuldig maakt aan agressief gedrag zowel verbaal als fysiek. Op een goede dag verschijnen daar uit het niets de biggen, welke door de andere vogels met open armen ontvangen worden als bewijs dat er meer is dan de wereld op het eiland. Red is echter achterdochtig over de ware intenties van deze biggen. Samen met twee vrienden, de hyperactieve Chuck en de zeer lichtontvlambare Bomb trekt hij erop uit om de legendarische Mighty Eagle te vinden die hun mogelijk kan helpen.
Angry Birds is natuurlijk een behoorlijk simpel spel, waarbij ik mij afvroeg hoe ze de herkenbaarheid van het spel in deze film zouden verwerken. In alle eerlijkheid moet je daar wel even geduld voor hebben, maar de weg ernaartoe is misschien nog veel belangrijker. De makers hebben van Red uiteraard de herkenbare hoofdpersoon gemaakt en deze super sarcastische vogel zorgt al snel dat je ook als kritische kijker van de film gaat genieten, omdat de makers het voor elkaar hebben gekregen via hem de film een hart te geven. Je krijgt aan het begin van de film zijn geschiedenis in een vogelvlucht en kunt dan alleen maar begrip opbrengen voor zijn houding. Het is dan ook helemaal niet erg dat de overige figuren vooral blijven hangen in typetjes. Het zijn namelijk stuk voor stuk hele leuke typetjes. Daarmee hebben de makers het heel slim aangepakt door er meer een komedie van te maken waarbij je feitelijk de birds voor tig andere spelletjes figuren zou kunnen vervangen. Het verhaal is dan ook niet zozeer uniek te noemen maar leende zich wel uitstekend als kapstok voor de vele lachwekkende situaties welke de revue passeren. Hierbij moet ik zeggen dat bij de Nederlandse versie het stemmen werk ook dik in orde was waarbij de meeste grappen goed vertaald waren en daardoor ook niet doodvielen. Angry Birds ziet er bovenal ook supergoed uit waarbij de kleurrijke (kleine) wereld van de vogels letterlijk van het scherm spat. De film zit ook boordevol visuele grappen waarbij er zowel aan de jonge als aan de volwassen kijkers (ouders, ooms, tantes, opa’s en oma’s) gedacht is welke toch vaak mee gaan naar dit soort films. Is Angry Birds het bewijs dat er een goeie film gemaakt kan worden op basis van een computerspelletje? Heel goed wil ik het niet noemen, daarvoor is de stof te mager en ook het uitgangspunt, het spel zelf, biedt geen onuitputtelijke bron van inspiratie. Angry Birds biedt echter wel top vermaak waar bij het misschien even wachten is tot het schietgeweld los barst maar ook dit zal voor de nodige lachmomenten zorgen. En de kleintjes, die zullen de finale nog zeker spannend vinden ook. Angry Birds is daarmee de ideale familie film om het zomerseizoen mee af te trappen.