Review Apostle ( Nu te zien op Netflix)

Netflix is niet meer alleen van de films en series van andere vertonen, nee er komen ook steeds meer titels uit welke door hunzelf zijn geproduceerd. Hierbij wordt er ook gekeken naar wanneer films het best kunnen werken. Uiteraard gaan deze stappen op film en serie gebied met vallen en opstaan. Lang niet alle productie kunnen op bijval rekenen van critici, maar eerlijk is eerlijk er komen steeds betere en leukere producties uit de Netflix stal uit. In oktober ligt de focus daarbij uiteraard op de horrortitels vanwege Halloween en Apostle van Gareth ‘The Raid’ Evans is een van de meest in het oog springende titels.

Thomas Richardson is een aan lager geraakte en licht verwarde man welke door zijn vader gevraagd wordt om zijn zusje uit handen van een sekte te redden. Thomas trekt naar een afgelegen gemeenschap om daar uit te vinden hoe hij zijn zus kan bevrijden. Al snel komt hij erachter dat er vele geheimen huizen op het eiland geheimen die het daglicht niet kunnen verdragen. Thomas moet zich koest houden want als zijn ware bedoelingen duidelijk worden zullen hij en zijn zus hun leven niet meer zeker zijn.

Gareth Evans stond vooral bekend om The Raid films en Merantau allen met Iko Uwais in de hoofdrol. Met een short binnen de VHS film bewees hij ook uit de voeten te kunnen met het horrorgenre iets wat hij nu nog meer toont met Apostle. Apostle ligt wat verhaal betreft heel ver af van wat Gareth voorheen gemaakt heeft, maar hij heeft goed gekeken naar andere folk horror verhalen als The Wicker Man en recentelijk The VVitch. Wat opbouw betreft en onderhuidse spanning toont Gareth geduld te hebben om dit rustig op te bouwen. Met sommige aspecten houdt hij wel lang de kaarten op de borst waardoor sommige figuren net te lang eendimensionaal blijven tot hij het nodig acht ze verder uit te diepen. Deze vrijheden worden grotendeels vergeven omdat hij qua regie betreft de touwtjes strak in handen houdt. Dan Stevens laat steeds vaker te zien dat hij de lead in een film kan dragen en dat is bij Apostle niet anders. Zijn Thomas is een getormenteerd figuur welke van nature zeer achterdochtig is. Dit maakt dat hij een waardige tegenstander is voor Michael Sheen zijn profeet Malcolm en zijn handlanger Quinn gespeeld door Mark Lewis Jones. Deze leiders van de sekte blijken naast een geloofsovertuiging er aparte en duistere gewoontes op na te houden. Het bovennatuurlijke gehalte voert nooit de boventoon maar blijft nadrukkelijk aanwezig op een subtiele manier. Over subtiel gesproken, Gareth liet in zijn Raid films al zien harde en bloederige scenes niet uit de weg te gaan en ook bij de Apostle zitten een paar nare scenes. De naarste laat hij net buiten beeld laat gebeuren, maar heeft misschien daarom meer impact gezien de toedracht en het slachtoffer. Het camerawerk en de soundtrack ondersteund de bedrukte en naargeestige sfeer welke naarmate de film vordert alleen maar toeneemt. Wat betreft het sekte gegeven is het aspect over de machtsverhoudingen goed vormgegeven de zin van ‘Beware of false prophets’ krijgt ook meer impact naarmate het verhaal vordert. Het einde van Apostle is een stuk heftiger en actierijk dan de weg ernaartoe en dat vloekt wel een beetje, maar aan de andere kant is het eindresultaat wel bevredigend op een enkele los eindje na. Apostle laat zien dat ook Netflix steeds meer talent in huis haalt en zodoende steeds sterkere titels produceert voor thuis.

Trailer