Dit jaar won Aus dem Nichts de Golden Globe voor beste niet Engelstalige film. Des de groter was de verrassing dat deze film niet eens werd genomineerd voor een Oscar in diezelfde categorie (Net als Paul Verhoevens Elle vorig jaar trouwens). Nu was ik het volledig eens met de uiteindelijke winnaar, maar toch was mijn nieuwsgierigheid gewekt voor de openingsfilm van het Movies that Matter Festival.
Katja Sekerci is al een aantal jaar gelukkig getrouwd met de gerehabiliteerde Nuri en samen hebben ze een zoon genaamd Rocco. Nuri heeft na zijn gevangenisstraf uitgezeten te hebben zijn leven gebeterd en fungeert als tolk voor Turkse Immigranten. Wanneer Katja na een avondje weg terugkeert om man en zoon op te halen van kantoor, blijkt de straat afgezet vanwege een explosie. Al snel wordt duidelijk dat het een aanslag betrof en dat haar man en zoon het niet hebben overleefd. Katja beland in eerste instantie in een neerwaartse spiraal waarbij zij haar toevlucht zoekt in verdovende middelen. Al snel wordt duidelijk dat het racistische aanslag betrof en twee verdachten worden opgepakt waarna een slepend rechtszaak volgt. Katja mag hier als slachtoffer bij zijn, maar of dat zo een goed idee is?
Hoofdrolspeelster Diane Kruger zal velen bekend voorkomen vanwege haar rollen in Amerikaanse producties zoals National Treasure en Inglorious Basterds. Zij oogstte internationaal veel lof voor haar hoofdrol en dat zeker niet onterecht. De manier waarop Katja gebroken door het leven gaat en de pijn als het besef komt dat ze haar man en kind verloren is komt pijnlijk hard over dankzij haar uitstekende spel. Het vluchtgedrag waarbij oude, maar bovenal slechte gewoontes worden opgepakt om maar te kunnen ontsnappen aan de pijn zal velen bekend voorkomen. Het sterke is vooral dat dit gewoon echt overkomt. Het tweede gedeelte van de film als de rechtszaak van start gaat is niet altijd even sterk door de nodige clichés die rondgaan. Het is echter het ingetogen spel van Diane Kruger welke weer voor een paar sterk dramatische hoogtepunten zorgt. De band welke zij heeft met haar advocaat is sterk daar hij in het verleden ook haar man heeft verdedigd. Dat zij een goede klik hebben is niet vreemd echter had er meer uit deze vriendschap gehaald kunnen worden. Zo zijn er meer relaties welke misschien wel meer aandacht hadden verdiend waardoor de wereld van de hoofdpersoon duidelijker naar voren zou komen. Zo spelen spelen er meerdere belangen en vooroordelen onder de oppervlakte welke helaas niet benoemd of uitgewerkt worden. Ook de vriendschap met een zwangere vriendin welke tijdens de zaak bevallen is zorgt voor een pijnlijk moment voor de hoofdpersoon, echter wordt dit ook te snel afgeknapt en draait het alleen om de tikken die uitgedeeld worden aan haar adres. Het is wat dat betreft een kunst dat de film niet melodramatisch wordt en dat is te danken aan Diane Kruger welke vooral de subtiliteit opzoekt en niet voor het grote drama kiest. Dat zij op Cannes de prijs voor beste actrice won is ook niet raar en als hoofdrol had zij zeker niet misstaan tussen de voor een Oscar genomineerde vrouwen. Dat deze film een pijnlijke periode uit de recente Duitse geschiedenis schetst doet de kijker beseffen dat fascistische en racistische denkbeelden iets zijn om altijd waakzaam voor te blijven.