Review Bacurau

Bacurau ging vorig jaar in première tijdens Cannes en sleepte daar ook de juryprijs in de wacht. Nu een jaar later is deze Braziliaanse box-office hit te zien in Nederland. Gezien de beschrijving beloofd het een bijzondere kijkervaring te worden want hoe anders kun je een science fiction/western/horrorfilm beschrijven?

Teresa keert terug naar haar geboortedorp Bacurau vanwege de begravenis van haar overleden Oma Carmelita. eenmaal aangekomen ontvouwt zich een indrukwekkend schouwspel aangezien haar Oma zeer geliefd was in het dorp. Er gebeuren echter ook vreemde dingen wanneer hun dorpje verdwenen lijkt op de kaart en telefoonverkeer niet meer mogelijk lijkt. Wanneer de watertruck ook nog beschoten blijkt te zijn lijkt het dorp onder aanval te zijn maar door wie of wat is onduidelijk.

Bacurau begint heel rustig, waarbij vooral het dorp en zijn bewoners sfeervol in beeld worden gebracht. Aangezien het verhaal zich in de toekomst afspeelt krijg je het gevoel naar een sociaal drama te kijken over het leven in een dorp vol kleurrijke figuren. Wanneer jouw als kijker ook de aparte wendingen op beginnen te vallen verandert het hele sfeertje naar iet futuristisch met western invloeden om tijdens de climax niet bepaald zuinig om te gaan met het bloedvergieten. Wat dat betreft doet de film qua opzet mij een beetje denken aan Bone Tomahawk, die zeer bloederige western met Kurt Russel. Zo rigoreus als in die film slaat het sfeertje niet om in Bacurau dankzij de gestructureerde aanpak van regisseurs Kleber Mendonça Filho, Juliano Dornelles. Het bijzondere van hun film is ook dat het geen echte hoofdrolspelers kent alleen maar bijrollen. De film draait niet om individuen, maar om het groepsproces en hoe een kleine samenleving opstaat tegen de gevestigde orde maar ook tegen een onbekende vijand. Zonder heel diep in te gaan op de achtergronden van de vele personages raak je wel betrokken bij het kleurrijke gezelschap. Je kunt eigenlijk spreken van een gemeenschap als personage want elke emotie wordt eigenlijk door alle bewoners gedeeld. Dit verhoogt ook de spanning wanneer er een ommezwaai komt in het verhaal en het een stuk duisterder wordt. Verrassend is de bijrol van Udo Kier welke nog altijd een bijzondere acteur is welke zonder moeite de aandacht en respect opeist in zijn scenes. Enige andere bekende gezicht (voor wie de klassieker Kiss of the Spider Woman kent) is die van Sonia Braga, welke een bijzondere rol speelt als alcoholistische dorpsdokter. Bacurau is zeker geen alledaagse film, maar wel eentje welke ruim 2 uur boeit door prachtige beelden en verrassende twists. Mensen met een zwakke maag wees gewaarschuwd dat de finale best bruut is, maar voor wie het kan hebben is deze wel zeer bevredigend.