Review Barbie

Speelgoed en tekenfilms is al vaker voer geweest voor films denk aan Transformers, He-Man (Master of the universe) of G.I. Joe. Het was dan ook eigenlijk verrassend dat nog nooit iemand zich gewaagd had aan Barbie, of was het dat we met Margot Robbie misschien eindelijk een echte potentiele Barbie hebben en Grete Gerwig een regisseur die het aandurfde om iets van Barbie te gaan maken waarbij vorm een aanvulling is van een verhaal. Want de grote vraag die bij velen zal zijn is wat gaat het verhaal zijn van deze Barbie film? Hoewel Greta Gerwig vooral naam had gemaakt als Indie regisseur durfde de studio het aan om haar de film te laten schrijven met Noah Baumbach en zelf te regisseren. Het scheelt natuurlijk dat ze een topcast tot beschikking had waardoor Barbie als een blockbuster gezien wordt en dus deze zomer tussen al het actiegeweld wordt uitgebracht en tegenover Oppenheimer, de nieuwe Christopher Nolan film.

Barbie leidt een zorgeloos leven in Barbieland met andere Barbies en verschillende Ken’s. Barbie krijgt echter last van ideeën welke niet thuis horen in de perfecte wereld van Barbieland. Zij krijgt hierbij het advies om naar de echte wereld te gaan en antwoorden te vinden bij het meisje wat met haar speelt als pop zijnde. In haar tocht wordt zij vergezeld door Ken, die heimelijk verliefd is op haar. In de echte wereld beleven beide een heel ander avontuur welke uiteindelijk ingrijpende gevolgen heeft voor Barbieland en al diens bewoners.

Barbie is een concept wat al sinds 1959 bestaat en al generaties jonge meiden weet te vermaken en te inspireren, want eerlijk is eerlijk met alle veranderingen is Barbie al lang het stereotype en ideaalbeeld voor een vrouw ontgroeit. En dat mag ook wel daar de pensioen gerechtigde leeftijd toch al bijna bereikt is. Het verhaal van Greta Gerwig focussed zich heel duidelijk op het gegeven van een inspirerende Barbie voor vrouwen en dit zal vele Woke kijkers zeker aantrekken, maar andere ook weer zeker afschrikken. Boeit jou dit gegeven een stuk minder is het verhaal leuk en scherp genoeg (hoewel het soms iets scherper had mogen zijn in de satire) om de kleine 2 uur te vermaken. Zoals gezegd heeft Greta het voordeel dat zij met Margot Robbie de ideale Barbie heeft welke vanaf seconde 1 overtuigd in de hoofdrol. Geholpen door haar eeuwige glimlach weet zij het ideaal beeld perfect over te brengen, maar ook de transformatie en vertwijfeling komen overtuigend over waardoor deze plastic Barbie er een is met inhoud waar de kijker zich niet aan zal lopen ergeren. Het figuur welke de meeste lachers op zijn hand heeft is niet eens Kate McKinnon als Crazy Barbie. Nee, Ryan Gosling weet de onnozele en soms getergde Ken zo goed te spelen dat je als kijker niets anders kan doen dan om hem lachen. Dat zelfde geld voor Will Ferrell als de CEO van Mattel ook het maximale uit de onnozelheid te halen. Als er dan toch een kanttekening bij deze film genoemd mag worden is dat de mannelijke figuren er qua intelligentie wel heel slecht vanaf komen. Dit kan storend werken, of je ziet de humor ervan in. Qua vormgeving ziet de film er simpelweg fantastisch uit en Barbie fans zullen hun ogen uitkijken met alle klassieke figuren die de reevue passeren naast dat Barbieland vol zit met iconische Barbie attributen. Het is een prachtige kleurrijke wereld welke simpelweg tot de verbeelding spreekt en waarbij de Barbies ook verschillen in maat en vorm (net als de Ken’s trouwens) Zoals gezegd zal het verhaal an sich meer het vrouwelijk publiek aanspreken. Maar mannen met een open mind zullen zich zeker ook vermaken met deze film daar er naast de politiek getinte themaś ook gewoon genoeg humor en leuke vertolkingen in de film zitten. Leuke feitje voor fans van de serie Sex Education is om alle acteurs uit die serie die hierin spelen te kunnen plaatsen want dat zijn er meerdere naast nog een paar cameo vertolkingen waarvan 1 hilarische ik echt niet verwacht had. Tel daarbij de scherpe voice over van Helen Mirren op en er is genoeg wat spreekt voor Barbie.