Review Braindead Day 3 #myownimaginefestival

Na Bad Taste en Meet the Feebles maakte Peter Jackson Braindead zijn meest uitzinnige film tot dan en eigenlijk nog steeds een van de meest bloederige films ooit gemaakt. Het mag dan ook geen verrassing heten dat deze film bij het Amsterdam Fantastische Film Festival en de weekend of Terror fans in de harten gesloten werd. Hierna maakte Peter Jackson nog maar 1 horrorfilm, namelijk zijn Amerikaanse debuut The Frighteners. Het is dan nog steeds wachten tot hij een keer terugkeert naar dit genre waarin hij toch naam heeft gemaakt. Iets wat zijn collega Sam Raimi bijvoorbeeld wel al een aantal keer heeft gedaan. Voor nu moeten we het doen met zijn 3 horrortitels waarbij de Silverscreamaward winnaar Braindead misschien wel het leukst is.

Lionel is een schuchtere jongeman welke gebukt gaat onder zijn controlerende en manipulatieve moeder. Wanneer hij de liefde ontdekt met Paquita lijkt dat voor een ommekeer in zijn leven te zorgen. Wederom gooit zijn moeder rot in het eten, maar niet zonder eerst gebeten te worden door een mysterieuze ‘rat monkey’. De infectie van deze beet zorgt voor een transformatie bij zijn moeder waardoor Lionel al zijn tijd kwijt is aan het zorgen voor zijn moeder en alle problemen die komen kijken bij haar infectie.

Waar tegenwoordig horrorfilms zo intens mogelijk proberen over te komen heb je ook periodes gehad waarin horrorfilms zo uitzinnig mogelijk moesten zijn en als het kon met een dikke knipoog. Uitzinniger en met een dikkere knipoog als Braindead zijn horrorfilms niet gemaakt (of weten jullie wel een voorbeeld welke hier overheen gaat?) Vanaf het komische begin waarbij de kijker wordt getoond wat er moet gebeuren met iemand die gebeten wordt tot aan de uitzinnig bloederige en ranzige finale, Peter Jackson weet het tempo hoog te houden en weet precies waar hij mee bezig is. Hij accentueert de verschillende momenten heerlijk overdreven met muziek. Zo worden de momenten van Lionel en Paquita standaard ondersteunt met een romantisch doch tragisch deuntje. Ook de schokkende momenten worden met behulp van geluid en muziek extra benadrukt. De acteurs spelen allemaal hun rollen zo uitvergroot waardoor de film een zeer hoog komisch gehalte heeft. Hoogtepunten zijn daarbij de ass-kicking priester en de criminele oom Les. Tel daarbij de vele slapstickachtige momenten en je kan niets anders concluderen dat Braindead eigenlijk gewoon een komedie is, welke alleen heel bloederig en ranzig is. Oftewel een instant fan favorite voor Weekend en Night of Terror (de eerste opzet van het Imagine film festival) fans van het eerste uur. Het was daarom ook niet raar dat deze film de Silverscreamaward binnen sleepte. Eerlijk is eerlijk de kwaliteit heeft niet geheel de tand des tijds goed doorstaan. Aan de andere kant liet deze film, net als het voorgaande werk van Peter Jackson, zien hoe creatief hij te werk kon gaan met praktische effecten. Iets wat hij later weer toonde met bijvoorbeeld The Lord of The Rings trilogie. Hierdoor staat de bloederige finale na bijna 30 jaar nog steeds als een huis. Ik denk dat het bijna 15 jaar geleden is geweest dat ik Braindead voor het laatst gezien heb, maar kan er zonder twijfel nog steeds heel erg van genieten. Hoe ranzig deze op sommige momenten ook is, zo kijk ik nooit meer hetzelfde naar een kommetje custard (ik zeg eet smakelijk). Wat dat betreft blijft Braindead een must see voor horrorfans zelfs na 28 jaar!!! Next on the list From Dusk till Dawn, de eerste van de #myownimaginefestival films welke ik ook in de bioscoop heb gezien. We doen tevens een kleine terugblik naar Silverscreamaward winnaars welke ik (nog) niet in mijn collectie heb.

Leuke funfact: weten jullie in welke film van Peter Jackson hij de Rat monkey als easter egg heeft gebruikt?