Review Daddy’s Home

In 2010 werden we verrast met Mark Wahlberg in het zeer geslaagde The Other Guys. Hij bleek met samen met Will Ferrell een geslaagd duo te vormen en gewoon heel geschikt om komedies te doen. Tussendoor was hij te zien in het geslaagde Ted (ook het minder geslaagde vervolg) en was hij een van de weinige hoogtepunten van Date Night. Nu is daar de tweede samenwerking met Will Ferrell, waarbij de heren nu niet moeten proberen samen te werken maar lijnrecht tegenover elkaar komen te staan.

De rustige goedaardige Brad Whitaker (Will Ferrell) wil de beste stiefvader zijn voor de twee kinderen van zijn vrouw Sara (Linda Cardellini). Na een stroef begin lijken haar kids hem steeds meer te accepteren, maar dan arriveert de echte vader Dusty Mayron (Mark Wahlberg). Dusty is er met maar één reden en dat is de stiefvader eruit werken.

Daddy’s Home is een echte komedie waarbij er wel een boodschap achter verscholen zit, maar waar deze je niet zoetsappig door je strot geduwd wordt. Het verhaal is heel simpel en recht toe, recht aan waarbij de makers leunen op de wisselwerking tussen Mark Wahlberg en Will Ferrell en een handvol komische bijrollen. De film begint nog enigszins stroef vooral bouwend op pijnlijke situaties, maar naarmate het verhaal vordert weten de heren weer dezelfde klik te vinden als in the Other Guys waarbij Mark Wahlberg er duidelijk plezier in heeft om de manipulatieve Dusty te spelen. De rol van Will Ferrell bleek een beetje een probleem, aangezien de makers geen lijn trokken om hem of volledig onnozel te laten zijn (zoals tegenover zijn kids en Dusty) of een verstandig iemand te laten zijn die wel dingen doorheeft zoals bij de verhalen van zijn baas (een zeer foute rol van Thomas Haden Church). In een komedie als deze zal dit niet veel mensen storen, maar slordig is het wel qua schrijfwerk en geloofwaardigheid. Ook uit het gedrag van de kinderen wordt te weinig gehaald en hadden deze een grotere rol kunnen spelen. Nee, wat betreft schrijfwerk valt het redelijk tegen bij Daddy’s Home. Het is te danken aan de wisselwerking tussen Ferrel en Wahlberg en een paar leuke bijrollen en heerlijke over the top slapstick momenten dat Daddy’s Home weet te vermaken en op die momenten doet de film het goed. Net als de momenten wanneer het de eigen genre op de hak neemt met wat aardige satirische momenten. Daddy’s Home is niet zo sterk als The Other Guys, maar Mark Wahlberg kan duidelijk zijn ei kwijt in de één tweetjes met Will Ferrell, waardoor Daddy’s Home niet hoogstaand is, maar wel weet te vermaken en dat is het belangrijkste bij een komedie.