Review Death of a Unicorn

De titel van deze film dekt al direct de lading, ondanks het feit dat er eenhoorns in voorkomen beloofd dit een duister filmpje te worden waarbij My Little Pony liefhebbers niet op hun wenken bediend zullen worden. Tel daarbij de verrassend sterke cast op met Richard E Grant, Jenna Ortega, Paul Rudd, Will Poultier en Tea Leoni en je mag er van uitgaan dat dit een bijzonder filmpje kan gaan worden.

Ridley gaat met haar vader Elliot mee naar een zakenbespreking bij een rijke zakenman uit de farmaceutische industrie en zijn familie. Onderweg rijden ze echter een jonge eenhoorn aan. Eenmaal bij de familie komt uit wat er gebeurd is echter blijkt dat het bloed van het mythische wezen een geneeskrachtige werking herbergt. Ridley voelt al snel aan dat dit niet goed gaat, echter de hebzucht van de familie neemt de overhand aangezien zij kansen zien om veel geld te verdienen. Wat zij allen nog niet beseffen is dat het jonge beestje 2 ouders heeft en dat deze allesbehalve vriendelijk omgaan met de mensen die hun kleintje dit heeft aangedaan.

Death of a Unicorn heeft natuurlijk een bizar uitgangspunt daar eenhoorns niet bepaald bestaande dieren zijn in onze wereld (toch?) De schrijvers en regisseur focussen zich in het begin vooral om de duistere humor en dynamiek binnen deze hebzuchtige familie. Dit geeft met name ruimte aan Richard E Grant en Tea Leoni om alles recht te praten wat krom is. En dat terwijl ze van hun werknemers de hoogste morele waardes verlangen of nee eigenlijk eisen. Paul Rudd weet als Eliott hier mooi in mee te gaan zij het met steeds meer tegenzin. Jenna Ortega speelt als Ridley hierin het geweten van de film en zij weet zoals zo vaak in de afgelopen jaren duidelijk haar mannetje te staan tussen al het acteergeweld. Er is echter 1 persoon die werkelijk waar bijna elke scene steelt waarin hij zit en dat is Will Poultier. Hij speelt Shepard, de kleinzoon van de rijke magnaat, en staat als dit figuur volledig los van de realiteit. De uitspraken en de manier waarop hij droog de meest bizarre dingen kan uitkramen zorgde er bij in ieder geval voor dat de glimlach regelmatig in hard gelach veranderde. In het 2de gedeelte van de film verandert de toon steeds meer naar een monster feature wanneer de volwassen eenhoorns hun intrede doen. Deze beesten gaan namelijk niet echt zachtzinnig te werk bij hun zoektocht naar gerechtigheid en hun kleintje. Dat zorgt er mede voor dat mensen die het niet van de gore moeten hebben hierbij zullen afhaken. Daarnaast zal ieder wel een mening hebben over hoe de beesten eruit zien. Ikzelf vond het goed in de film passen en daarbij is het besef dat dit geen 100+miljoen productie is. Hoewel de zwarte scherpe humor wat meer naar de achtergrond verdwijnt weet de film nog steeds een paar keer sterk uit de hoek te komen tot het wat obligaat aanvoelende einde. Death of A Unicorn is geen doorsnee film geworden en helaas ook niet altijd evenwichtig. Het vader en dochter verhaal raakt meer dan eens ondergesneeuwd onder alle perikelen net als de eenhoorn folklore welke meer aandacht had verdiend in het vertalen naar de hebzucht van nu. Het feit dat de makers met deze film meerdere genres probeert te combineren om iets bijzonders te maken kan ik echter alleen maar toejuichen, want daardoor krijgen we als kijker toch echt iets anders voorgeschoteld als een zoveelste superhelden/slasher/sequel film. Hadden bepaalde dingen net wat scherper of beter uitgewerkt kunnen worden? Jazeker, maar dat doet niets af aan het feit dat als je van wat duistere satirische humor houd en daarbij wat bloedvergieten niet schuwt deze film het aanzien meer dan waard is. De cast heeft er in ieder geval duidelijk zin in gehad en met name de briljant bijrol van Will Poultier zal bij menigeen op de lachspieren werken. Voor iedereen die eens wat anders wil zien dan het zoveelste formule werkje is dit zeker een aanrader.