Review Doomsday (2008)

Na drie Mad Max films is het tijd om een aantal titels door te nemen welke duidelijk hun inspiratie uit het Mad Max universum hebben gehaald. We beginnen met Doomsday uit 2008.

Doomsday vertelt het verhaal van een door een virus verscheurd Groot Brittannië. Door het zeer agressieve ‘Reaper‘ virus wordt er in 2008 iets drastisch besloten, namelijk het volledig afsluiten van het noordelijk deel van het koninkrijk. Nu in 2035 blijkt het virus zijn kop weer op te steken in Londen. Majoor Eden (Rhona Mitra) wordt samen met een team naar het afgesloten deel gestuurd, omdat er teken van leven is gevonden aan de andere kant van de muur. De opdracht is een middel tegen het virus terug te halen voordat het te laat is. Aan de andere kant van de muur blijken niet zomaar overlevenden te zijn van het virus, maar zeer agressieve en georganiseerde stammen die het niet hebben op de groep die onder leiding staat van Eden. Buiten dat ze een medicijn moet terug halen is het überhaupt zaak levend terug te komen.

Doomsday is een futuristische actiefilm die zodra het team in aanraking komt de overlevende aan de andere kant van de muur overschiet in Mad Max modus. En eerlijk is eerlijk dit is wel het sterkste aspect van de film. De rauwe actie, er wordt niet opgekeken van een litertje bloed meer of minder, en de aankleding van de overlevenden laat niets aan de verbeelding over. Mooi is ook het contrast waarbij de overlevende in twee groepen verdeeld zijn. De een is volledig in Mad Max uitstraling geschoten en de bij de andere groep waan je je in de middeleeuwen. Rhona Mitra is volledig op haar plaats als de Bad Ass Eden en overtuigd ook als de held tegen wil en dank. Bob Hoskins en Malcolm McDowell hebben vermakelijke bijrollen als respectievelijke vertrouwenspersonen van Eden en Kane, een van de leiders van het noorden. Het verhaal heeft verder weinig om het lijf, maar speelt leuk met idee van zeer corrupte regeringen die alles in de doofpot proberen te stoppen. De film moet het wat dat betreft echt van de actie aankleding en vertolkingen hebben. Je kan het wat dat betreft aan Neil Marshall ( o.a. The Descent, Centurion en Dog Soldiers) overlaten om hier een vermakelijk geheel van te maken. Doomsday is namelijk gewoon een keiharde actiefilm geworden die qua vormgeving goed in elkaar zitten, het helpt daarbij dat hoofdrolspeelster Rhona duidelijk plezier heeft in haar hoofdrol (Iets wat we haar veel vaker hadden willen zien doen)