Een trailer die tot de verbeelding spreekt is niet meer iets wat standaard is bij horrorfilms. El Hoyo was er een welke een bizar uitgangspunt presenteerde, waarvan ik direct wilde weten hoe het precies zou zitten. Met het voorlopige gemis van Imagine (waar ik normaal gesproken een behoorlijke dosis horrorfilms mee pak) moet ik nu mijn titels ergens anders meepakken en eerlijk is eerlijk wat er tot nu toe in de bioscoop was uitgekomen was niet heel bijzonder. Dus zeer benieuwd of Netflix mijn dorst naar goede en vernieuwende horror kan stillen met El Hoyo.
Een cellencomplex welke boven elkaar gebouwd is. In elke cel bevinden zich 2 gevangenen en in het midden bevind zich een gat waar elke dag een platform met voedsel van boven naar beneden gaat. Het is niet moeilijk te bevatten dat de bovenste verdiepingen het in deze situatie beter hebben dan de onderste die moeten hopen op de kruimels van boven. Een van de nieuwe ‘bewoners’ Goreng hoopt verandering te kunnen brengen, maar dit lijkt zwaar, zo niet onmogelijk wanneer je ook moet zien te overleven.
El Hoyo voelt qua verhaal aan als een bizar experiment zoals we ooit hebben gezien in Cube. Wat beide films sterk maakt is dat de makers niet de neiging hebben om het gegeven kapot te maken met uitleg (iets wat de vervolgen van Cube de das omdeed) El Hoyo speelt in op het gevoel van de kijker om mee te gaan in het bijzondere gegeven. Door het tempo, de vormgeving en het sterke acteerwerk is het ook niet raar dat je als kijker mee gaat in het verhaal. Het verhaal welke aanvoelt als een bizar sociaal experiment. Want hoe zouden we zelf zijn als de bovenste verdieping als we weten dat de onderste verdiepingen afhankelijk zijn van wat wij over houden. Het is als een samenleving waarbij de armen (lage lagen) afhankelijk zijn van de vrijgevigheid van de bovenste verdiepingen (de rijken) de twists die hierbij komen kijken maken het niet makkelijker om hier makkelijk antwoord op te geven. De makers proberen gelukkig ook geen morele kwestie door je strot te rammen. Wat de makers wel voor elkaar krijgen is het eten zo smerig mogelijk in beeld te brengen dat zelfs een mooie Panna Cotta er onsmakelijk uitziet. El Hoyo moet het niet hebben van jump scares, nee El Hoyo bouwt op de steeds grimmiger wordende sfeer en een gezonde dosis gore. Hierdoor is El Hoyo een aanrader voor horrorfans, maar ook voor mensen (met een stevige maag) die houden van een gewaagd verhaal met een sociale inslag die tot denken aanzet.
Trailer
