OVERVIEW REVIEWS
8.5
verrassende en ijzersterke horror voor de oplettende kijker
Summary : Osgood Perkins heeft duidelijk talent voor het zorgvuldig vertellen van een gelaagd verhaal en scheppen van een onheilsellende sfeer. Beide maken van February een van de meest verrassende (horror)films van het jaar.
Eerder dit jaar heb ik, tijdens het Imagine Film Festival, February gezien, een mysterieuze film met een jonge talentvolle cast aan de hand van Osgood Perkins. Komt die achternaam je bekend voor als horrorliefhebber? Dat kan kloppen, want hij is een zoon van Anthony Perkins (Norman Bates in de originele Psycho van Alfred Hitchcock en diens vervolgen).
Hartje winter in het hoge noorden van de VS. De leerlingen van een chique katholieke kostschool worden opgehaald door hun ouders voor het winterreces – behalve Kat en Rose. De rector kan hun ouders niet bereiken en besluit de twee meiden over te laten aan de zorg van de twee oude nonnen, die ook in het gebouw achterblijven Er huist echter iets kwaadaardigs op de kostschool. Naast dit verhaal volgen we ook het verhaal van een ouder echtpaar dat onderweg is in het winterse landschap en een jonge vrouw oppikt.
February hanteert een rustig vertel tempo, waarbij regisseur Osgood ervoor kiest om vooral sfeer te scheppen en houdt daarbij de kaarten lang tegen de borst. Met de jonge cast bestaand uit Emma Roberts, Kiernan Shipka en Lucy Boynton krijg je drie personages voorgeschoteld waar het lang gissen blijft wat ieders rol in het geheel precies inhoudt. Alle drie de dames weten te overtuigen wat de film ten goede komt. De meest opvallende naam voor mij was Emma Roberts (jawel, het nichtje van Julia Roberts) heeft in haar nog jonge carrière al een aantal leuke rollen gespeeld, maar voegt hiermee een van haar betere en meest duistere aan toe. Osgood weet met lange stiltes, weide shots en een onheilspellende soundtrack gecomponeerd door een andere broer een zeer naargeestige sfeer te scheppen en de spanning op te bouwen naar een finale welke velen verbaasd zal doen staan. Osgood weet daarbij vele voorspelbare valkuilen te omzeilen. Welke valkuilen? Daarvoor moet je de film eigenlijk gewoon zien, want des de minder ik erover vertel des de meer je deze rustige opgebouwde horror zal kunnen waarderen. Ik deed dat in ieder geval wel en beschouw dit als een van de beste horrorfilms welke ik dit jaar heb gezien.
No Comment