Een tienerfilm over drie studenten die een onvergetelijk eindejaarsfeest willen organiseren en tegelijk ook nog hun eind examen willen halen. De nerderige Ruben (Alex Hendrickx) zit in het feest comité voor het eindejaarsfeest en wilt het samen met de andere leden tot een groots feest maken, alleen missen zij hier de sociale status voor. Max (Yannick van de Velde) en Yous (Bilal Wahib) daarentegen hebben de status, maar een ander probleem. Zij moeten de eindexamens halen of zij worden van school gestuurd.
In deze film zitten acteurs die al een tijdje meegaan. Yannick van de Velde heeft al wat films en series onder de riem, zoals ‘In Oranje’ waar hij een getalenteerde jonge voetballer Remco speelt, die een plek wilt bemachtigen in het nationale voetbal team. Ook de oudere cast zoals Arjan Ederveen, Miryanna van Reeden en Hans Kesting hebben al wat theater- en filmjaren achter de rug. Het acteerwerk in de film is matig, wat volledig te wijten valt aan gebrek aan diepgang. Het script is zo diep als een schoteltje met water. Meestal wanneer iemand een film maakt willen zij een verhaal overbrengen, mensen informeren, geld verdienen of een combinatie van één van deze drie. In het geval van Fissa was er geen verhaal om over te brengen, geen informatie om door te geven en hoe ze hier geld mee gaan verdienen weet ik niet. In deze film is er weinig tot geen goede humor die het oppervlakkige script zou kunnen redden. Het zit vol clichés en geforceerde grappen. Voorbeeld: de scene met Ruben en zijn ouders die aan het eten zijn. Zijn vader, die we om een of andere reden maar een keer te zien krijgen in de film, start uit het niets over bitches en smatjes. Heel ongemakkelijk (niet alleen voor Ruben) en geforceerd. Ik weet niet of het is omdat de schrijver geen inspiratie had, maar er wordt overvloedig gebruik gemaakt van stereotypes. De slimme witte nerdjes, de drie ‘angry black men’ en de criminele Marokkaan. Zo! Over de Marokkaan gesproken, als er nog meer Marokkanen haat zou zitten in deze film, zou ik denken dat iemand een verborgen agenda heeft. Het zou beter zijn geweest wat zaken uit te werken. Max geeft aan problemen te hebben met zijn vader, die heeft geen aandacht voor hem. We zien zijn vader twee keer, een keer is iedereen stil wanneer hij een kamer binnenkomt. Hij lijkt dus een beetje streng en afstandelijk. Daar kan je iets mee. Maar de volgende scene waarin we hem zien is de laatste scene waar alles koek en ei is zonder uitleg. Ook de liefde tussen Ruben en het nieuwe meisje van de school zou veel beter uitgewerkt kunnen worden. Gemiste kans zou mijn collega zeggen.
Wat de film wel goed doet, is de muziek. Het openingslied pakt mij meteen en de rest van de soundtrack mag er ook wezen. De regie was ok, maar niet spectaculair. Ik wenste echt dat ik meer goeds te vertellen had over deze film, maar het is een Project-X wannabe en daar laat ik het bij.