Waarin de naam Ghostbusters van een goede komedie naar slechte komedie gaat. Stel iemand die je kent sterft en je gaat naar de begrafenis. Het lijk wordt open gesteld en je mag je laatste eer betuigen. Vaak zegt men dan: “moet je niet doen want dan herken je hem/haar alleen nog op die manier”. Een beetje een morbide metafoor, maar voor een film die over geesten gaat nog wel gepast toch? Met Ghostbusters is het namelijk wel een beetje hetzelfde verhaal. Het origineel was zo goed, en voor zoveel mensen één van de meest iconische films uit de jaren ’80. De remake kan dus bijna onmogelijk dezelfde status behalen
Erin Gilbert (Kristen Wiig) en Abby Yates (Melissa McCarthy) zijn onerkende schrijvers die een boek uitgeven waarin staat dat geesten echt zijn. Een paar jaar later, wanneer Gilbert een belangrijke docent functie krijgt bij de Columbia University, duikt haar boek weer op en wordt ze uitgelachen. Wanneer geesten Manhattan aanvallen, vormen Gilbert en Yates weer een team, samen met nucleair ingenieur Jillian Holtzmann (Kate McKinnon), en een metro medewerker, Patty Tolan (Leslie Jones), om de wereld te redden van een mysterieus kwaad en een krachtig demoon die bekend staat als Rowan (Neil Casey) en de controle kan nemen over mensen.
De eerste grote remake van de film uit 1984 werd bij voorbaat groots aangekondigd, met alle reclames van dien. Helaas weet de film de hype niet waar te maken. De film kreeg bij voorbaat al een hoop kritiek vanwege de volledig vrouwelijke cast van Ghostbusters. Volgens mij ging het hierbij niet zozeer om de vrouwelijke cast, maar om de nostalgie, de jeugd van mensen waar aan gezeten wordt. Om dit toch de kop in te drukken maken de originele busters Bill Murray en Dan Akroyd nog een korte grappige cameo. De cast doet het daarentegen wel goed, er is duidelijk een chemie tussen de busters wat de film zeker goed doet, en de af en te flauwe humor verdraagzaam maakt. Na de veelbesproken scepsis in combinatie met de hype ging ik de film in met slechte verwachtingen, en werd daarbij toch op een aantal punten aangenaam verrast.
Als eerste moet ik eerlijk toegeven dat ik nog nooit zulke geesten heb gezien, wat ervoor zorgt dat voornamelijk het jonge publiek weleens flink kan schrikken. Er is duidelijk veel tijd in de geesten gestoken, wat natuurlijk ook wel moest aangezien het de remake van de film is waar zoveel mensen met veel plezier naar hebben gekeken in de afgelopen 30 jaar, waardoor dit toch een van de dingen was waar ik het meest van genoten heb.
Daarnaast moeten de Ghostbusters natuurlijk de uitrusting hebben om de geesten te kunnen verdrijven… verslaan… terug sturen… opslaan… wat ze er ook mee doen. Een leuke touch aan de nieuwe film zijn de gadgets die uitgevonden worden, van granaten tot geestenversnipperaar, en nog een aantal die jullie zelf maar moeten gaan kijken.
Voor mij waren er ook een paar duidelijke minpunten. Het verhaal loopt niet zo soepel, het mag dan wel chronologisch verlopen maar de personages springen in de scenes van plek naar plek zonder enige aanleiding, wat de film een snel en chaotisch beeld geeft.
Daarbij speelt de enige echte Chris Hemsworth (Thor, the Huntsman, Rush) een draak van een rol. Hij speelt een assistent die oerdom is. De rol van oerdomme mooiboy is echter wel heel cliché, en voegt vrij weinig toe aan het verhaal. Kortom er valt genoeg aan te merken op deze film, maar er zijn ook genoeg dingen waardoor deze film het aanzien toch waard is