Greta draait sinds donderdag al in de bioscoop, maar ik had het genoegen hem al tijdens Imagine gezien te hebben. Waarom deze film uitstekend paste op Imagine? Daar kom ik bij mijn oordeel op terug. Waarom de film mij meteen al trok? de aanwezigheid van een zeer sterk bezette vrouwelijke cast. Met Isabelle Huppert (Elle), Chloë Grace Moritz (Kick-Ass en Let Me In) en Maika Monroe (It Follows en The Guest) mag je spreken van cast om je vingers bij af te likken en daarbij heeft regisseur Neil Jordan (o.a. The Crying Game Byzantium) ook een reputatie opgebouwd door de jaren heen.
Frances woont samen met haar vriendin Erica in New York waar ze ervaring op wil doen om te gaan schrijven. Wanneer zij op een dag een tas vind in de metro besluit ze deze zelf netjes terug te brengen naar de eigenaresse. Greta, zoals de eigenaresse heet blijkt een oudere vrouw te zijn welke alleen woont en nogal eenzaam is. Frances besluit vrienden te blijven met de vrouw, hoewel Erica haar al waarschuwt dit niet te doen. Wanneer Frances echter afstand wilt nemen van Greta blijkt deze vrouw zich niet zomaar te laten afwimpelen. Sterker nog er ontvouwt zich een psychologisch spelletje welke schijnbaar alleen maar verkeerd kan aflopen.
Het gegeven komt bijna over als een modern sprookje waarbij Isabelle Huppert de rol van heks vertolkt. Een rol waar Isabelle zich met zichtbaar plezier in uitleeft. Dit zorgt er mede voor dat de film van begin tot einde vermakelijk en het aanzien waard blijft. Ook Chloë Grace Moritz en Maika Monroe zitten lekker in hun rol. De opbouw van het verhaal is niet erg verrassend te noemen, maar dankzij gedegen regie en het spel werkt het wel. Maar dan komt er nog zoiets om de hoek kijken als logica. Waar in veel horrorfilms men de logica opoffert voor een flinke dosis spanning of bij actie films vorm over inhoud gaat gaat men in Greta op een gegeven moment volledig buiten het boekje en negeert men de logica. En dat is mijn ogen zonde in dit moderne sprookje zonder prins op het witte paard. Door een iets doordachter script hadden bepaalde problemen rondom politie inzet en hoe men met vermiste personen omgaat omzeilt kunnen worden. Ook het aspect rondom eenzaamheid had net even wat sterker uitgewerkt kunnen worden. Nu moet je als kijker teveel zaken voor lief nemen en dat zal zeker de kritische kijker gaan storen. Aan de andere kant blijft het een genot om Isabelle Huppert aan het werk te zien, want elke scene met haar maakt Greta absoluut het zien waard.