Review Hacksaw Ridge

Hacksaw Ridge is weer eens een oorlogsfilm met een nieuw waargebeurd verhaal en wie zien we daar ineens als regisseur vermeld staan? Mel Gibson!!! Is dit het jaar van zijn comeback na een niet onverdienstelijke hoofdrol in Bloodfather, wilt hij met Hacksaw ridge ook laten zien dat hij als regisseur ook nog altijd zijn mannetje staat?

Desmond Doss groeit samen met zijn broer op in het zuiden van Amerika bij een liefhebbende moeder en een geregeld dronken en agressieve vader. Op jonge leeftijd besluit Desmond al het geweld af te zweren, maar dan breekt de 2de wereldoorlog uit en gaat Amerika de strijd aan met Japan. Desmond besluit dat hij niet vanaf de zijlijn kan toekijken en meldt zich aan bij het leger. Er is echter een grote uitdaging, want Desmond heeft al het geweld afgezworen waardoor hij weigert een geweer ten handen te nemen, iets wat in het leger maar moeilijk geaccepteerd wordt.

Hacksaw Ridge is een heldenverhaal over een zeer bijzonder figuur uit de geschiedenis van het Amerikaanse leger. In tegenstelling tot het twee jaar geleden uitgebrachte American Sniper, waarbij Clint Eastwood de man met de meest geregistreerde kills in het Amerikaanse leger verheerlijkte, kiest Mel Gibson voor iemand die geweld, dankzij een zware jeugd, juist afzwoor. Houdt dat in dat Mel Gibson met Hacksaw Ridge een zoete en (bijna) geweldloze film aflevert? Nou, het begin van de film neigt daar wel naar wanneer Desmond de liefde van zijn leven tegenkomt in Amerika. Gelukkig matchen Andrew Garfield en Teresa Palmer goed en klikt het tussen de twee, want dit gedeelte is wel heel zoet. Ook het tweede gedeelte van de film wanneer Desmond de opleiding gaat volgen is netjes binnen de lijntjes inclusief de standaard tegenslagen en de heroïsche strijd die hij voert om zijn training af te kunnen ronden zonder een wapen aan te raken. Is alles dan vlak en binnen de lijntjes? Nee, want zodra de strijd begint op Hacksaw Ridge (hé titel van de film) laat Mel Gibson zien wel degelijk met het botte bijltje tekeer te kunnen gaan. Met veel close ups van soldaten die aan stukken geschoten worden verandert de film 180 graden van sfeer en kant waarschijnlijk alleen in Saving Private Ryan zijn gelijke wat betreft de gruwelijkheden van een veldslag in beeld brengen. Hier is het een wonder dat Desmond wel degelijk overeind blijft, maar ook dat het geheel geloofwaardig blijft en echt aanvoelt. De spanning en waanzin van een veldslag wordt treffend in beeld gebracht. Het is in deze jammer dat Mel Gibson zo weinig aandacht aan de verschillende bijrollen  heeft besteed, waardoor een aantal dramatische gebeurtenissen je eigenlijk verdomd weinig doen en dat is jammer. Alleen Hugo Weaving als de alcoholistische vader van Desmond krijgt een echt achtergrond verhaal mee waardoor je zijn gedrag beter gaat begrijpen. Andrew Garfield blijft echter de gehele film  fier overeind als Desmond Doss en weet je als kijker betrokken te houden bij de film. Zoals gezegd is de klik met Teresa Palmer overtuigend. Het is alleen jammer dat wanneer de eindcredits daar zijn en je de foto’s ziet van de echte Desmond en zijn liefde Dorothy, welke toch beduidend minder knap is, wat toch afbreuk doet aan het geheel. De motivatie van Mel Gibson om juist dit verhaal te verfilmen ligt natuurlijk in het feit dat Desmonds zijn motivatie om geen geweld te gebruiken vanuit het geloof komt. Het blijft dan zeker bijzonder dat, Mel Gibson, zodra de strijd begint alle gruwelijkheden daarentegen wel weer heel grafisch in beeld brengt. Het siert Mel Gibson dan ook dat het geloof nergens teveel gaat overheersen. Alle tekortkomingen daargelaten is Hacksaw Ridge absoluut een boeiende film, dat vooral gedragen wordt door de ontwapenende vertolking van hoofdrolspeler Andrew Garfield.