Afgelopen jaar werd mijn verbazing gewekt door het WK stokpaardjes racen wat in het nieuws kwam. Ik dacht bij mezelf, serieus maken ze hier nu ook een sport van. Iets wat je toch echt associeert met kleine kinderen werd nu ook door tieners en volwassenen opgepakt. Toen afgelopen maand de documentaire Hobbyhorse revolution uitkwam was ik zeker nieuwsgierig om meer te weten te komen over de sport en wat jongeren beweegt zich na hun kindertijd toch te blijven bezighouden met stokpaardjes.
In deze documentaire volgen de makers drie jonge meiden die zich volledig gestort hebben op het rijden en maken van stokpaardjes. We volgen hun in hun dagelijkse bezigheden met pieken en dalen waarbij hun hobby veelal hun hou vast blijkt te zijn. Deze hobby heeft voor deze dames een veel serieuzer karakter gekregen waarbij er ook wordt deelgenomen aan wedstrijden.
De makers hebben drie totaal verschillende dames gevolgd waardoor je als kijker inzicht krijgt in verschillende beweegredenen. Zo is Alisa een liefhebber welke er achter kwam dat ze meer zich zelf was bij haar hobbyhorse kliek dan met andere vrienden. Aisku is heel erg competitief en doet fanatiek mee aan wedstrijden. Haar thuissituatie is echter niet goed waarbij zij zich enerzijds schaamt voor der hobby maar aan de andere kant zich ook afzet. Voor Elsa werkt de uit hand gelopen hobby ook zeer therapeutisch. Waarbij zij het verdriet van haar paard heeft opgevangen door meer met de stokpaardjes aan de gang te gaan.
Drie verschillende dames met verschillende verhalen welke wel in hetzelfde wereldje rondlopen. Door deze opzet zorgen de makers voor een compleet en bovenal respectvol beeld over een hobby waar vele de beoefenaars eerder zouden uitlachen dan bewonderen. Door niet alleen op de hobby te concentreren maar meer op de beoefenaars krijg je als kijker een ander beeld dan meiden die in hun kindertijd zijn blijven hangen. Deze persoonlijke draai plus een kijk in de keuken van de serieuze wedstrijden geven een heel ander beeld en doet je als kijker meeleven met de dames in hun persoonlijke levens maar ook tijdens de wedstrijden. De Hobbyhorse Revolution mag wat mij betreft ook in Nederland losbarsten en gezien de cijfers van de afgelopen jaren zou dat zomaar kunnen gebeuren. Wat deze documentaire laat zien is dat een hobby hoe vreemd deze in eerste instantie kan overkomen vaak therapeutisch kan werken en gezien de onschuldige aard alleen maar omarmd mag worden.