Alice (Dakota Johnson) zit 4 jaar in een relatie wanneer ze er achter komt dat ze zichzelf wilt ontdekken en wilt weten wie zij echt is. Zij neemt dan ook de beslissing om een pauze in te lassen. Zij gaat aan het werk bij een advocatenkantoor, waar ze Robin (Rebel Wilson) leert kennen. Robin is vastbesloten om Alice te leren om single te zijn in New York.
Ik had heel veel van deze film verwacht bij het zien van de trailer. Ik kan de humor van Rebel Wilson dan ook echt waarderen en vind die vaak geweldig. Maar deze film laat goed zien dat Rebel Wilson een sterke, gevatte en on the point tegenspeler nodig heeft. Denk hierbij aan Elizabeth Banks in What to Expect of Anna Kendrick en Adam DeVine in Pitch Perfect 1&2. Dat viel in deze film enorm tegen, Dakota Johnson was ook hier gewoon Anastasia Steele van Fifty Shades, haar manier van praten, houding en acteren is exact hetzelfde. Hierdoor vraag ik me echt af is dit het enige wat zij kan of hadden de makers het gevoel haar gewoon niet meer te moeten geven. Ik kreeg daardoor bij Rebel Wilson al snel het gevoel, ja die humor kennen we nu wel, next! Leslie Mann speelt de zus van Alice, en van haar karakter hebben ze een redelijke irritante personage gemaakt. Ze heeft blijkbaar erg veel moeite met een zin duidelijk en vooral in één keer uit te spreken. In plaats daarvan zegt ze een zin een keer of 10, maar elke keer anders want ja het is moeilijk om meteen duidelijk te maken wat je bedoeld. Dat is 1 of 2 keer leuk, maar op een gegeven moment heb je het wel gezien en is het tijd voor een andere weg. Verschillende verhaallijnen worden er ingegooid zonder dat je eigenlijk weet waar die voor dienen, maar voordat je je daar druk om kan maken zijn deze in dezelfde snelheid weer verdwenen. En toch blijf je dan met de vraag, wat deden hij, zij, hun, in die scene of uberhaupt in de film??
Ik had verwacht dubbel te liggen bij deze film, maar helaas kwam het een enkele keer tot een glimlach of een bijna lach, maar een goede ik lig in een deuk lach, helaas die was er voor mij niet. Of dit was omdat ik misschien niet helemaal in de goede mood was (Terwijl ik erg uit keek naar deze film), of omdat het geen echte bioscoopfilm is maar wel voor thuis op de bank, of gewoon omdat ie echt slecht is dat laat ik verder aan jullie over. Als ik ooit de gelegenheid krijg om ‘m thuis te kijken zal ik dat misschien wel doen, al is het alleen maar om te kijken of ie dan wel aanslaat. Maar ik zal er niet van wakker liggen als de gelegenheid zich niet voor doet.