Elke volwassene en vele tieners zal ooit wel eens gehoord hebben van het verhaal van Moby Dick. Een verhaal wat een ware klassieker is en in het verleden al vaker verfilmd is of als serie is verwerkt. Wat vele niet zullen weten en ik ook niet is dat het verhaal van Moby Dick is gebaseerd op waargebeurde feiten.
In the Heart of the Sea vertelt het verhaal van Thomas (Brendan Gleeson), een getraumatiseerde oudere man die benaderd wordt door een schrijver om het ware verhaal achter een zeereis te onthullen. Thomas geeft op aandringen van zijn vrouw toe en verteld het verhaal van Owen Chase (Chris Hemsworth), een ervaren eerste stuurman en succesvol walvisvaarder. Hij krijgt een tegenslag te verwerken wanneer hij nog niet zijn eigen schip krijgt, maar wederom als stuurman moet dienen onder een nieuwe en onervaren kapitein Pollard (Benjamin Walker). Met een nieuwe crew, waaronder een jonge Thomas (Tom Holland), gaan ze de zee op om walvissen te vangen en met walvisolie terug te keren. De spanningen tussen kapitein Pollard en eerste stuurman Chase lopen echter op wanneer de vangst tegen blijkt te zitten. Na maanden op zee komen de mannen bij de kust van Zuid-Amerika een Spaanse kapitein tegen, die hen verteld van wateren gevuld met walvissen zover het oog reikt, maar dat er iets zwemt dat hem en zijn crew uitmoordde of verminkt achterliet. De kapitein en Chase slaan de waarschuwingen in de wind en vertrekken vol goede moed, maar komen er al snel achter dat er toch een waarheid is achter hetgeen de verminkte kapitein vertelde.
In the Heart of the Sea is groots van opzet, niet door grote shots van massa’s mensen, nee door de indrukwekkende shots op zee en de confrontaties met de walvissen. Indrukwekkend zijn ook de beelden van zwaar afgevallen zeelieden die maanden op zee drijven en hoe de walvissen tot leven zijn gekomen. Grafisch ziet In The Heart of the Sea er machtig uit, maar in tegenstelling tot het sterke Rush van vorig jaar, waar Ron Howard ook met Chris Hemsworth samenwerkte, mist In the Heart of the Sea nou net dat ene element van de titel…. Een hart. Hoe indrukwekkend ook in beeld gebracht en hoe overtuigend iedereen zijn rol ook speelt, de film mist echte diepgang, waardoor de drama en de verschrikkingen beter aan komen bij de kijker. De strijd tussen eerste stuurman Chase (Chris Hemsworth) en de jonge kapitein Pollard (Benjamin Walker) krijgt snel gestalte, maar wordt nergens uitgebouwd. Maanden drijven op zee en amper iets van confrontaties of iets dergelijks, alleen sloepen die elkaar om de haverklap kwijt zijn. Wat nog het meest aankomt is de tweestrijd die je voelt wanneer de mannen een walvis vangen wat er enerzijds indrukwekkend uitziet, maar je anderzijds doet beseffen dat wij als mensen deze wezens vreselijke dingen hebben aangedaan. In The Heart of The Sea biedt daarbij, ik durf het bijna niet te zeggen, ook nog eens overtuigende 3D beelden van de zee. Ron Howard had hier iets machtigs in zijn handen en ik begrijp ook dat zowel hij als Chris Hemsworth direct enthousiast waren om dit project tot leven te brengen. Jammer is het dus dat In The Heart of the Sea vooral gebouwd is op indrukwekkende beelden en juist datgene mist wat groot in de titel staat een Hart.