Wat zou jij doen? De helft van de mensen uit je stad nu ombrengen of ze laten leven en ze over enige tijd, circa 50 jaar, allemaal van het leven beroven.
Dat is de vraag die een miljardair stelt aan de wereld. Hij wil deze daadwerkelijk uitvoeren en een virus verspreiden die zijn weerga niet kent. Dantes Hel. Onze Held de eeuwige beetje suffe geruitte jasjes dragende professor Robert Langdom (Tom Hanks) wordt wakker in een ziekenhuis en heeft visioenen van een plaag die hij moet voorkomen. Gelukkig wordt hij geholpen door Sienna, een knappe en heel slimme verpleegster (Felicity Jones} welke al een verleden met Langdon heeft. Langdon vindt zichzelf ditmaal terug in een mysterie welke het lot van een groot deel van de mensheid zal bepalen.
De film vit vol mooie beelden zeker, vanaf het eerste gedeelte en laatste minuten van de film. Maar de vaart en verrassing zijn ver te zoeken. De film loopt redelijk in elkaar over en is af en toe meer een commercial voor musea dan een knappe thriller. De kijker wordt heen en weer geslingerd tussen Florence, Venetie, Boston en Istanbul en dat is uiteindelijk iets teveel van het goede en misschien een half uur te lang
Ook jammer dat je als kijker niet erg betrokken bent met de oplossingen van de puzzels die in deel 1 en 2 zo vermakelijk waren. Ron Howard de regisseur had beter zijn best moeten doen wantje mag na de vorige 2 films wel verwachten dat hij het kunstje nu wel door heeft.
De acteurs doen hun best het blijft lang een spel over wie Robert echt helpt of juist tegenwerkt en dit wisselt in hoog tempo. Vooral de Indiër Irrfan Kahn (oa Slumdog Millionaire en Life of Pi) speelt geweldig, Ook Entouchable acteur Omar Sy speelt een fijne rol als Christoph Bruder, agent van de Wereld Gezondheid Organisatie, die er een eigen agenda op nahoudt,
De achtervolging scenes zijn te voorspelbaar en als kijker bekruipt je het gevoel dat de verschillende organisaties eigenlijk verdomd weinig initiatief tonen om de dreigende wereldramp te voorkomen. Dit blijkt vooral wanneer de knappe agente, welke het maar niet lukt om de professor om te brengen, maar niet uit een ander vaatje gaat tappen of hulp inschakelt. Dit soort dingen zijn toch wel belangrijk als je nog een paar uur hebt om de wereld te redden of kapot te maken en de film iets van geloofwaardigheid mee te geven. Misschien ga ik nog een keer het dodenmasker bekijken van Dante in Florence maar de film niet meer voor een 2e keer.