Het vervolg op de hit Divergent naar de boeken serie van Veronica Roth, wat de opvolger van The Hunger Games moest worden. Moest ja, want de Divergent viel ondanks het financiële succes, wat bijna niet uit kon blijven, kwalitatief behoorlijk tegen. Met een uitgebreide reclame campagne lijkt de studio ditmaal beterschap te beloven met meer actie waar deel 1 regelmatig saai aanvoelde.
Tris (Shailene Woodley) en Four (Theo James) zijn voortvluchtigen en worden achternagezeten door Jeanine (Kate Winslet), de leider van de factie Eruditie. In een race tegen de klok moeten ze uitzoeken waar de familie van Tris zijn leven voor heeft gegeven en waarom de leiders van Eruditie er alles aan doen om ze tegen te houden. Achtervolgd door hun keuzes in het verleden, zijn zij wanhopig om hun geliefden te beschermen en worden Tris en Four met de ene na de andere onmogelijke uitdaging geconfronteerd. Langzaam maar zeker ontrafelen zij de waarheid over hun verleden en uiteindelijk over de toekomst van hun wereld.
Waar Divergent redelijk langdradig was (en soms zelfs saai), gaat Insurgent zeer vlot van start en in hoog tempo worden er nieuwe figuren geïntroduceerd en wordt het duidelijk dat de staat nog niet klaar is met de Divergents. Ook de nachtmerries van Tris komen sterk over, maar na verloop van tijd verzand de film toch weer in langdradig en voorspelbaar gezever. Voorspelbaar is eigenlijk ook het grootste manco van deze film, want je hoeft de boeken niet gelezen te hebben om binnen een kwartier door te hebben hoe het verhaal gaat aflopen en elke ‘verrassende’ wending is eerder een cliché dan dat het iets toevoegt aan de film. En gezien het potentieel in de cast is dat toch een doodzonde. De acteerprestaties van de jonge cast is op zich voldoende, maar ze worden eigenlijk nergens echt uitgedaagd. Shailene Woodley is als Tris constant in de knoop met zichzelf, Theo James is vooral bezorgd als Four (en dat een hele film lang) en ga zo maar door iedereen lijkt in één emotie te hangen. Ook de oudere castleden kunnen weinig toevoegen aan het geheel, want ondanks dat Kate Winslet en Naomi Watts toch niet de minste actrices zijn krijgen zij gewoon te weinig te doen in hun rollen, waardoor ook deze karakters heel vlak blijven. De enige die nog wat schwung geeft aan het geheel is Miles Teller, die als de verraderlijke Peter voor de broodnodige knipoog in het geheel zorgt. Het verhaal zelf lijkt toe te werken naar een epische strijd van de overgelopen leden van de Dauntless fractie samen met de fractieloze die in opstand komen tegen de regering onder leiding van Eruditie, echter barst er op geen enkel moment een epische strijd los. Insurgent leek daarbij een verbetering op Divergent, echter waar deel 1 gewoon tegenviel bestaat Insurgent vooral uit gebakken lucht. Het is dat de acteurs voor de rest niet slecht acteren en dat de special effects grotendeels overtuigen. En zelfs daar weten de makers het voor elkaar te krijgen om bij een paar scenes zeer zwak afgewerkte effecten in beeld te brengen.