Soms is het tijd voor iets anders, geen animatie in 3D met schreeuwerige kleuren, maar simpel getekende animatie. Geen verhalen welke groter lijken dan het leven zelf, maar een verhaal waar kinderen zichzelf in kunnen herkennen met karakters welke herkenbaar zijn maar toch iets bijzonders meemaken. Ik zag Jacob, Mimmi en de Pratende Honden voorbij komen en ik dacht eindelijk weer eens wat anders.
Jacob moet tegen zijn zin in bij familie logeren terwijl zijn vader voor werk weg moet. Jacob wilt later architect worden net als zijn vader. Hij verschilt heel erg van Mimmi en haar vader die een zorgeloos leven leiden in een buitenwijk. Tijdens het buitenspelen komen Mimmi en Jacob in aantraking met een groep pratende honden. de kinderen en de honden moeten gaan samenwerken om een groot bouwproject tegen te houden voordat het park en alles wat de wijk leuk maakt vernietigd wordt.
Wat direct opvalt is de tekenstijl waarmee deze animatiefilm getekend is. Het lijkt bijna geschetst en toch heeft deze stijl juist iets speels en natuurlijks. De soundtrack komt daarbij ook heel speels over welke zeker voor kinderen lekker aanstekelijk is. Het verhaal is simpel maar verliest de kern niet uit het oog waardoor het herkenbaar blijft voor jong en oud. Ondanks dat de doelgroep zeker de jongere generatie kinderen betreft zullen de ouders zich niet vervelen bij deze film. De film behandelt de situatie van verschillende achtergronden en hoe kinderen toch gewoon vrienden kunnen worden ondanks ze het niet altijd met elkaar eens zijn. Jacob, Mimmi en de pratende honden speelt met de fantasie van de kinderen in de vorm van de pratende honden, maar is ook realistisch door de herkenbare karakters van de twee kinderen waar het verhaal om draait. Er zit genoeg herkenbare humor in het verhaal en de soundtrack voelt lekker speels aan bijna zoals de intermezzo’s bij Sesamstraat. Jacob, Mmmi en de Pratende Honden is wat dat betreft een aanrader om met kinderen tot een jaar of 8 te bezoeken in de bioscoop.