Review Janneman Robinson & Poeh

Janneman Robinson (Ewan McGregor) is een volwassen man die veel te hard werkt. Hij heeft door zijn werk geen tijd voor zijn vrouw en dochter en is vergeten wat lol en plezier maken en hebben in het leven is. Want zelfs zijn dochter weet hierdoor niet wat plezier maken is. Wanneer Winnie de Poeh ineens in Londen verschijnt weet hij niet hoe snel hij de malle ouwe beer terug moet brengen naar het Honderd Bunderbos. Daar komt Janneman ook weer oog in oog te staan met zijn oude vrienden. Maar ook nu is Janneman alleen maar bezig met zijn werk en weet niet hoe snel hij terug moet gaan naar Londen vanwege een belangrijke meeting. Alleen komen de vrienden erachter dat hij belangrijke papieren mist en reizen Janneman achterna naar Londen. Zijn ze op tijd en lukt het Winnie de Poeh en zijn vrienden om het plezier terug te brengen in het leven van Janneman?

Ik had al een beetje mijn bedenkingen na het zien van de trailer. Ik ben een enorm groot fan van Winnie de Poeh, al vanaf kinds af aan, en wist dan ook niet zeker of ik wel kon wennen aan de manier waarop Winnie de Poeh en zijn vrienden zijn gemaakt. Helaas kon ik hier niet aan wennen, met name Knorretje vond ik heel slecht gemaakt. Die kwam bij mij niet zacht en knuffelbaar over, maar eerder stug en ruw. Het verhaal gaat in het begin heel erg snel, waardoor je de kleinere kinderen al kwijt bent voordat de film eigenlijk echt begint. Ze gaan in een sneltrein vaart door het leven van Janneman Robinson, van spelend kind, naar school, naar volwassen, naar gezinsman/leven en dat in 10 minuten tijd. Dit vond ik erg jammer, had hier iets meer de tijd voor genomen waardoor het voor de kinderen allemaal wat beter te plaatsen is.

Voor de hele kleintjes is het verhaal ook iets te volwassen, omdat het vooral op Janneman is gericht en niet zoals ze gewend zijn op Winnie de Poeh en zijn vriendjes. Mijn zoon van 9 jaar vond het een leuke film en kon zijn aandacht erbij houden, maar mijn dochtertje van 4 jaar had wat meer moeite met haar concentratie wat dat betreft is de leeftijdsgrens van 6 jaar goed gezet. Ondanks dat zij al aardig wat films is gewend, van tekenfilm tot gewone speelfilm, ook in de bioscoop, maar met deze film had ze wat meer moeite.

Het verhaal an sich is wel leuk bedacht en met Ewan McGregor heb je natuurlijk een goede acteur. Als de knuffels op een andere manier gemaakt waren had ik de film misschien een stuk leuker gevonden, maar ik kon er helaas niet doorheen kijken.

Wat mij bij de “Nederlandse” versie stoorde is dat de mensen een Belgische stem hadden en de knuffels wel gewoon een Nederlandse stem. Ik snapte de Belgische stemmen niet helemaal en zag ook het nut er niet van, aangezien de knuffels klonken als de stemmen die we gewend zijn van de tekenfilms en dus gewoon Nederlands zijn. Het is ook gek dat Janneman een Belgisch accent heeft en zijn knuffels, met wie hij praat (en zij dus hebben leren praten door hem) dat niet hebben. Ze hadden veel meer uit deze film kunnen halen, naar mijn mening en gevoel of misschien moet ik de Engelstalige versie kijken.