Wat was er een controverse over een laat vervolg op de hit van Wijle Robin Williams met een jonge Kirsten Dunst uit 1995. Dwayne Johnson waagde zich voor een tweede maal aan een nieuw hoofdstuk van een titel welke iconisch was in de jaren 90. Na Baywatch, welke bijzonder grappig bleek maar aan de kassa ietwat teleurstelde, moet Jumanji het jaar goed afsluiten voor een va de meest hardwerkende mannen in Hollywood.
Het spel welke destijds in de rivier werd geworpen wordt uiteraard teruggevonden, maar de computerspellen hebben de bordspellen verdrongen als leuk tijdverdrijf voor de jongeren. Het spel past zich aan en claimt al gauw zijn eerste slachtoffer. Wanneer vier totaal verschillende scholieren moeten nablijven en het rommelhok op school moeten opruimen komen zij een raar soort console tegen. Wanneer ze het spel ‘Jumanji’ genaamd aanzetten worden ze alle vier het spel ingezogen als en veranderen daar in de avatars welke zij gekozen hadden. In deze wereld moeten zij zich aan de regels van het spel houden en de wereld van Jumanji redden van de gemene van Pelt. Het wordt een onvergetelijk avontuur voor de vier waarbij zichzelf en elkaar op een heel andere manier leren kennen.
Jumanji was een van de iconische films uit mijn tienerjaren welke destijds baanbrekend was als het ging om special effects (welke nu toch wat gedateerd aanvoelen) en natuurlijk vanwege de leuke rol van wijlen Robin Williams. Eerlijk is eerlijk het was echter geen meesterwerk waardoor een vervolg/remake toch wel een kans van slagen moest hebben. De cast bestaande uit onder andere Dwayne Johnson, Kevin Hart, Karen Gillan en Jack Black geeft in ieder geval aan dat de makers voor actie en een lach gaan. Wat dat betreft kan ik kort en simpel zijn van beide zijn genoeg aanwezig Jumanji Welcome to the Jungle. Tuurlijk komt het begin ietwat geforceerd over om deze nieuwe ingeslagen weg te verantwoorden. De jongere acteurs zetten verschillende Highschool types welke uiteraard niet bij elkaar passen maar wel bij elkaar belanden. Vanaf het moment dat ze in het spel belanden en de volwassen acteurs de rollen overnemen wint de film direct aan kracht. Dit komt omdat de vier volwassen acteurs uitstekend de manieren en houding van de tieners hebben overgenomen. Hierbij komt Dwayne Johnson ondanks zijn postuur over als schuchtere en onzekere sul, is Jack Black een ijdele en zwaarlijvige man van middelbare leeftijd, heeft Kevin Hart heel veel zelfvertrouwen ondanks dat zijn karakter eigenlijk weinig kan en is Karen Gillan (Nebula uit de Guardians of the Galaxy films) het zeer onzekere en klungelige meisje in het lichaam van een mannenverslinder. Het moet gezegd worden dat Jack Black wat mij betreft de meeste lachers op zijn hand krijgt door zeer overtuigende de maniertjes van een tienermeisje over te nemen inclusief verliefde blikken werpen naar knappe jongens welke meer dan een voor wat plaatsvervangende schaamte zorgt. De chemie tussen Dwayne Johnson en Kevin Hart welke al aanwezig was in Central Intelligence blijkt nu ook weer fantastisch te werken en zorgt ervoor dat de film ook een hart krijgt wanneer een oude vriendschap toch getest word. Ikzelf was bang dat Karen Gillan een beetje ondergesneeuwd zou worden door de heren, maar ook zij weet een paar keer zeer grappig uit de hoek te komen en staat in de actiescenes uiteraard haar mannetje. Als ik toch een minpunt moet noemen naast het geforceerde begin is het dat de slechterik van Pelt (dejavu uit de vorige film) er eigenlijk bekaaid vanaf komt en dat ligt niet eens aan de vertolking van Bobby Cannavale. Dit karakter is helaas zo eendimensionaal zoals veel computer karakters dat vaak zijn. Het computerspel element wordt echter wel fantastisch benut door de makers en zal zeker door de oldskool gamers gewaardeerd worden. Regisseur Jake Kasdan, welke hiervoor vooral komedies heeft gemaakt, blijkt ook zeer bekwaam om actie scenes goed over te brengen waarbij hij uiteraard een goed en ervaren team tot beschikking had. Ook de wereld van Jumanji is prachtig in beeld gebracht en voegt veel toe aan het avontuurlijke sfeertje. De komische timing mag ook zeer geprijsd worden waardoor Jumanji wel degelijk een geslaagd vervolg/remake genoemd mag worden welke op de juiste vlakken weet te scoren en vele een zeer leuk avondje uit zal bezorgen.
Buiten de film was ik ook zeer benieuwd naar een volledige 4DX ervaring aangezien een van onze schrijvers helaas deze door technische storingen niet kon ervaren tijdens de officiële presentatie. Op het eerste oog zien de zaal en de stoelen er heel anders uit wat logisch is gezien de effecten welke gecreerd moeten worden plus de beweeglijkheid van de stoelen. Daarbij meteen het eerste minpunt, ik vind de stoelen niet bepaald comfortabel. Richting het einde van de film zat ik dan ook niet meer lekker in mijn stoel. Mensen met een maatje meer of bredere heupen zullen denk ik dan ook weinig plezier beleven aan deze vorm van bioscoop ervaring. Net als bij Imax en Dolby Atmos wordt de film voorafgegaan door een introductie wat je mag verwachten van 4DX en vanaf dat moment denk je meteen wow dit gaat heel vet worden. De beweeglijkheid van de stoelen is best heftig en ook de wind en water effecten werken goed. Ook tijdens de film overtuigen de effecten en ondersteunen daarbij ook de 3D effecten, je waant je geregeld in de lucht of midden in de jungle. Het enige jammere, en misschien ligt dat aan de film, op een gegeven moment geloof ik het wel met die effecten. De verrassing was er af en je zag van mijlenver aankomen wanneer je stoel weer in beweging zou schieten. Ik kreeg van een ander schrijver te horen dat hij een betere ervaring had bij de Star Wars film in 4DX en misschien zorgen de plotselinge bewegingen in de ruimte voor meer verrassingen waardoor het minder eentonig wordt. Bij een film waarbij je de achtervolging teveel kan voorspellen is 4DX teveel een gimmick dan dat het van toegevoegde waarde is en de stoelen zitten helaas minder prettig dan gehoopt. Maar net als bij 3D kan 4DX wel degelijk van toegevoegde waarde zijn wanneer toegepast bij de juiste films met iets comfortabele stoelen.