Om gelijk maar met de deur in huis te vallen, ik ben geen groot fan van Nederlandse films. Het punt met Nederlandse films is dat het voornamelijk om de dialogen gaat, wat de films voor mij wat eentonig maakt. Michiel de Ruyter is dan ook de eerste film van Hollandse bodem die daar naar mijn gevoel verandering in brengt.
Halverwege de 17e eeuw is Nederland een van de grootste zeevarende naties ter wereld. Na het overlijden van de legendarische admiraal Maarten Tromp (Rutger Hauer), is Michiel de Ruyter (Frank Lammers) zijn gedoodverfde opvolger. In diverse zeeslagen heeft De Ruyter getoond dat hij een briljant strateeg is. Politiek gezien is het Hollandse volk verdeeld. Oranjeaanhangers en republikeinen vechten om de macht. De hyperintelligente republikein Johan de Witt (Barry Atsma) is als raadspensionaris de machtigste man van de Republiek der Nederlanden, maar zijn tegenstanders proberen de onzekere, maar zeer ambitieuze jonge prins Willem III (Egbert-Jan Weeber) stadhouder te maken. De republikeinen is er alles aan gelegen dat de oorlog met de Engelsen wordt gewonnen. Terwijl zijn vrouw Anna (Sanne Langelaar) met haar kinderen vertwijfeld achter blijft, weet De Ruyter met een ingenieuze strategie op spectaculaire wijze de Engelse vloot te verpletteren. Bij het volk is hij ongekend populair, maar onderlinge complotten en samenzweringen leiden tot conflicten tussen de regerende macht en de aanhangers van de prins. Het Huis van Oranje scherpt de messen en De Ruyter wordt meegesleurd in een stroom van politieke ontwikkelingen. De Ruyter en zijn gezin dreigen het slachtoffer te worden van een politiek steekspel waarin hij op een onmogelijke missie wordt gestuurd.
Voor ik op de minpunten in ga wil ik eerst uitleggen wat de film goed maakt. Als eerste is het visueel een pareltje om naar te kijken. Wanneer je de zeeslagen van een afstandje ziet heb je het gevoel dat je naar de oude schilderijen uit die tijd aan het kijken bent, en het feit dat je dan de iconische schepen zoals de Zeven Provinciën er tussen ziet varen maakt het alleen nog maar mooier. De tactieken die tijdens de slagen worden gebruikt worden overigens ook uitstekend weergegeven. De scenes waarin gebrainstormd wordt welke tactieken ze gaan gebruiken leveren hiervoor de bodem en wanneer je ze op het scherm uitgevoerd ziet worden zou je bijna nog trotser worden dat je een Nederlander bent.
Er waren echter ook wat minder sterke kanten aan de film. Met 2 uur en 31 minuten is het een flinke zit, wat ik persoonlijk ook jammer vond was dat je eigenlijk geen enkele kanonskogel ziet vliegen, maar alleen de inslagen ziet. De hoeveelheid scenes dat er houtsnippers in het rond vliegen kunnen dan ook wat langdradig aan gaan voelen. Verder is het acteerwerk ook niet altijd even goed, vooral de prins van Oranje: Willem 3 vond ik niet overtuigend overkomen.
De film is oorspronkelijk voor de leeftijden 16 jaar en ouder. Door de grote hoeveelheid aanvragen van voornamelijk scholen en culturele instellingen is er echter ook een versie voor 12 jaar en ouder uit gegeven. De 12+ versie is maar voor 8 seconden anders dan de 16+ versie, en scheelt dan ook maar 2 scenes. De lynchpartij van de gebroeders de Witt (die gebaseerd is op het schilderij van Jan de Baen uit 1672) is vrijwel in zijn geheel eruit gelaten. De andere scene die is aangepast betreft de dood van de Ruyter, waarvoor je naar de film moet gaan als je nieuwsgierig bent.