Review Pity (te zien in filmhuizen en op Picl)

Een tijd geleden werd ik gewezen op Pity van de schrijvers van Lobster en The Killing of a Sacred Deer. Laten dat nou twee titels zijn welke ik zeer hoog heb staan. Nu is het altijd afwachten of een andere regisseur ook uit de voeten kan met het materiaal van Efthymis Filippou net zoals vele regisseurs zich ook hebben stukgebeten op materiaal van de Coen Brothers zou het ook zomaar kunnen dat Yorgos Lanthimos de ideale regisseur is voor zijn werk.

Giannis is een succesvol getrouwde advocaat en en heeft een zoon. Niets mis mee zou je zeggen ware het niet dat zijn vrouw na een ongeluk al een tijd in coma ligt. Giannis weet deze situatie echter uit te buiten en geniet met volle tuigen van al het medeleven wat hem ten dele valt. Het leed om hem heen doet hem goed, maar wat als zijn vrouw ineens ontwaakt uit haar coma? Giannis kan er duidelijk niet goed tegen dat het medelijden met hem is gestaakt en probeert van alles om het tij te keren.

Net als Lobster en The Killing of a Sacred Deer gaat het verhaal op een aparte wijze dieper in op de psyche van de hoofdpersoon. Yannis Drakopoulos geeft op indrukwekkende wijze gestalte aan hoofdpersoon Giannis. Een zielig figuur op verschillende niveau’s wel te verstaan. Natuurlijk is het zielig dat hij alleen de zorg voor hun zoon moet dragen, maar al snel wordt duidelijk dat hij ergens wel degelijk geniet van het medelijden van de medemens. Hierdoor verliest hij langzaamaan aan sympathie van de kijker. Is dit storend? Nee, want als kijker raak je juist geboeid door alle acties die hij onderneemt om weer van het medelijden te kunnen genieten. Het gegeven is simpel maar o zo sterk en intrigerend uitgewerkt. Het enige jammere is misschien het waarom welke niet geheel duidelijk wordt, maar aan de andere kant kan je hier als kijker zelf wel een draai aan geven. Met name de relatie met zijn vader lijkt hier een grote rol in te spelen hoewel hij bij zijn vader helemaal niet op medelijden hoeft te rekenen. Ik heb in ieder geval geboeid kunnen kijken naar de capriolen van hoofdpersoon Giannis. Het spreekt voor zich dat de film doorspekt zit met zwarte humor welke er nergens te dik bovenop ligt maar geregeld voor een lach zal zorgen. Regisseur Babis Makridis blijkt net als Yorgos Lanthimos uitstekend uit de voeten te kunnen met het werk van Efthymis Filippou.