Review Raya and the Last Dragon (Vanaf 5 maart via Disney+)

De tijd is helaas niet anders dat we nu voor de 2de opeenvolgende keer een Disney titel niet in de bioscoop maar via de streamingdienst moeten gaan zien. In december was daar het mooie Soul uit de Pixar koker en u is het de beurt aan Raya and the last Dragon. Een film welke beduidend minder aandacht heeft gekregen rondom de release. Was dit omdat het een mindere titel zou zijn? De trailer wist bij ons thuis in ieder geval mijn aandacht en die van onze kinderen te trekken, dus we gingen er eens goed voor zitten.

Raya groeit op in Kumandra waar de draken inmiddels zijn uitgestorven. Lang geleden hebben de draken zich opgeofferd om een duistere kracht te verslaan. Hun kracht zit nu in een legendarische edelsteen welke beschermd wordt door Raya der vader. Ondertussen willen andere stammen de steen hebben in de veronderstelling dat het welvaart zal brengen. Wanneer een poging tot verzoening fout loopt gaat de steen stuk en keert de duistere kracht welke iedereen in steen dreigt te veranderen terug. Jaren later probeert een jong volwassen Raya het land te redden, maar wordt daarbij nog altijd dwars gezeten door Namaari, de leidersdochter van een rivaliserende stam, welke haar ooit verraadde.

Raya and the Last Dragon is een kleur en fantasierijke vertelling met een stoere prinses die centraal staat. Loopt Disney niet het risico dat de vergelijking met bijvoorbeeld Mulan snel gemaakt gaat worden? In ieder geval niet met de wat saaie en serieuze live action verfilming. Maar ook de vergelijking met de klassieke animatie Mulan kan deze film aan, aangezien het duidelijk 2 verschillende verhalen zijn met verschillende boodschappen. Daarbij draagt de film een boodschap uit welke er misschien wel heel dik bovenop ligt, maar in deze tijd wel actueler is dan ooit, maar daarover later meer. Laat ik beginnen met de personages in deze film waarbij Raya natuurlijk de charismatische heldin is. Zij is stoer, geloofwaardig en menselijk is waardoor je als kijker (jong en oud) geïnvesteerd blijft in haar verhaal. Het leuke is dat het gevolg welke haar vergezeld in het avontuur stukje bij beetje uitgebreid met leuke en kleurrijke karakters. of het nu haar huisdier/vervoermiddel Tuk Tuk, de kleurrijke Sisu, de überschattige baby met haar stelende aapjes of de grove maar vriendelijke Tong is, elke karakter voegt iets toe aan het gezelschap en het verhaal. Daarbij zorgt de diversiteit voor genoeg lachers. Vergis je niet niet in Raya, want het is niet alleen maar lachen, gieren en brullen. Het verhaal kent ook duistere kanten en de actie en de gevechten gaan er af en toe best hard aan toe. Hierdoor kan de film voor de allerkleinsten best heftig over komen. Ondanks of juist dankzij deze invulling wint deze film zeker aan kracht bij de oudere kijkers. De onderliggende boodschap van vertrouwen en met elkaar bereik je meer wanneer je aan het gezamenlijk goed denkt dan wanneer je alleen aan je eigen (volk) denkt ligt er behoorlijk dik boven op maar stoort nergens. Sterker nog ik denk dat dit een boodschap is welke nu belangrijker is geworden en breder uitgedragen mag worden in onze wereld vol tegenstellingen en gebrek aan acceptatie. Raya is misschien een beetje vol qua personages, alle namen, de verschillende stammen en draken etc. doen je af en toe wel even denken over wie wat waar hebben ze het nu, maar de film verveelt geen moment en de lijn van het verhaal is goed te volgen. Daarbij ziet het geheel er gewoonweg fantastisch uit. De vergelijkingen met een Mulan of een Vaiana zullen snel gemaakt worden, maar net als zij is ook Raya een eigen karakter geworden met een opzichzelfstaand verhaal. En voor alle stoere meiden is er weer een heldin welke haar mannetjes staat en laat zien dat Disney prinsessen maar zijn dan mooie plaatjes.