Review Revenge

Tijdens het Imagine Film Festival deze film al meegepakt, waarbij ik zonder verwachtingen ben gaan zitten en mij positief liet verrassen door deze debuutfilm van Coralie Fargeat.

Richard is met zijn jonge minnares Jenn teruggetrokken in een villa midden in de woestijn van Amerika. Wat een paar dagen seks en lol moet opleveren krijgt een andere wending wanneer twee van zijn jachtvrienden ten tonele verschijnen. Wanneer Jenn alleen achterblijft met deze twee mannen loopt het uit de hand en wordt zij verkracht om later zelfs voor dood achtergelaten te worden. Jen weet echter wonderwel te overleven en zint op wraak. Wat volgt is een dodelijk kat en muisspel waarbij de rollen meer dan eens worden omgedraaid.

Het wraak thema is in verschillende vormen de afgelopen jaren wel uitgemolken, Wat Revenge net even anders maakt is het sterke vrouwelijke perspectief binnen deze machowereld. Matilda Anna Ingrid Lutz laat in de hoofdrol zien meer te zijn dan simpel eyecandy voor de mannen. Waar zij eerst voor de verleiding zorgt toont zij breekbaarheid wanneer de mannen het op haar voorzien hebben, maar staat zij sterk wanneer de overlevingsdrang de overhand gaat nemen. Dit alles doet zij zonder haar vrouwelijkheid te verliezen. Aan het eind kun je als kijker alleen maar zeggen hier staat een bad-ass chick en een echte overlever. De mannen blijken in deze films wat simpelere wezens waarbij ze meer dan eens de deksel op de neus gedrukt krijgen wat betreft het doorzettingsvermogen van hun doelwit. Regisseur Coralie Fargeat, welke ook het script schreef, laat misschien hier en daar de de touwtjes wat vieren wat betreft geloofwaardigheid. Zij zorgt er echter ook voor dat de hoofdpersoon niets cadeau krijgt waardoor je als kijker alleen maar meer aan haar kant komt te staan en bijna wilt juichen wanneer zij weer terugslaat. Ook laat zij genoeg ruimte voor wat humor en vergeet zij ook niet de dynamiek van de mannen goed uit te lichten. Wat dat betreft weten Kevin Janssens en Vincent Colombe zich ook aardig te manifesteren en uit te leven in hun rollen waarbij Kevin zich ook meer bloot moet geven dan we gewend zijn bij mannen in dit soort films. Ook wat betreft vorm en camerawerk zal Revenge geen moment vervelen vanaf het eerste shot weet je dat je dat de makers over elke shot hebben nagedacht. De Amerikaanse woestijn is zelden zo mooi in beeld gebracht waarbij de omgeving ook zo zijn eigen valkuilen heeft en een rol krijgt in de verschillende confrontaties. Tevens heeft ze de film her en der nog volgestopt met symbolische en psychidelische shots. Net wanneer je denkt dat het eigenlijk wel mooi geweest is weet de regisseur op de proppen te komen met een prachtig geschoten finale welke nagelbijtend spannend is en waarbij de maakster het ook aan durft de hoofdrolspeler zich bloot te laten geven. Revenge is niet zozeer baanbrekend, maar weet zoveel goed te doen dat deze film van begin tot einde weet te boeien door spanning en vermaak met mooi geschoten beelden en zeer bloederige actie te combineren.