Review Ruben Brandt, Collector Day 29 #myownimaginefestival

Ruben Brandt was vorig jaar mijn absolute favoriet bij het Imagine Film Festival en scoorde ook bij de overige bezoekers hoog, maar niet hoog genoeg. Deze animatiefilm heb ik ondertussen al meerdere keren gekeken waaronder ook met mijn zoon (welke hem trouwens ook te gek vindt) Uiteraard moest deze film ook toegevoegd worden aan mijn collectie en meegenomen worden in #myownimaginefestival.

Ruben Brandt is een psychotherapeut welke gespecialiseerd is in het behandelen van kunstdieven. Hij weet op aparte wijze deze mensen hun focus terug te geven. Ruben wordt echter achtervolgd door heftige nachtmerries waarin grote kunstwerken een belangrijke rol spelen. Een groep zeer bedreven dieven besluit hem te helpen van zijn nachtmerries af te komen. Wat volgt is een reeks van kraken welke de wereld in zijn greep houdt en de aandacht trekt van zowel de politie als de onderwereld wanneer de beloning voor de gouden tip over ’the collector’ steeds maar hoger wordt.

Vanaf het begin wordt duidelijk dat Ruben Brandt visueel overweldigend zal zijn. De personages hebben stuk voor stuk een uniek en bijzonder uiterlijk waarbij de inspiratie duidelijk uit de kunstsector komt met de tekenstijl van Picasso voorop. Dit zorgt ervoor dat je als kijker elke keer weer nieuwe dingen ontdekt. Je blijft verbaasd worden door de vele prachtige effecten die zorgen voor extra diepte en dimensies zonder een 3D bril. Visueel valt er simpelweg niets af te dingen op Ruben Brandt, maar hoe zit het met het verhaal? De film heeft een sterk misdaad verhaal vol intriges en doet denken aan de betere film noir titels. Ook de personages lijken zo aangekleed te zijn, waarbij naast hoofdpersoon Ruben Brandt, een zeer mysterieus maar sympathiek personage, met Mimi een echte femme fatale kent. De wijze waarop Ruben achtervolgd wordt door nachtmerries zorgt naast de gewaagde diefstallen voor een andere verhaallijn welke ook zeer sterk wordt uitgewerkt en het verhaal meer diepgang geeft. Het kat en muis spel tussen de politie, maffia en de bende van Ruben Brandt zorgt voor de spanning en het vermaak. De film kent naast het sterke verhaal en de visuele stijl ook een paar ijzersterke actiescenes welke de film nog meer een volwassen uitstraling geeft. Wat mij ook verraste was het feit dat de Engelstalige stemmen zowaar goed zijn uitgekozen en werken voor de verschillende personages (iets waar het toch vaak mis gaat wanneer men in Amerika iets niet engelstalig wilt nasynchroniseren) Ruben Brandt bewijst eens te meer dat Hollywood niet het alleenrecht heeft op hoogstaande animatiefilms en wat de film nog interessanter maakt is dat het verhaal wordt afgesloten, maar ook genoeg ruimte en openingen laat voor een vervolg. Een vervolg welke er wat mij betreft zeker mag komen. Dat zeg ik als filmliefhebber ook omdat de film boordevol verwijzingen en easter eggs zit waar elke zichzelf respecterende filmliefhebber bij zou gaan watertanden. Ruben Brandt was wat mij betreft de beste film van Imagine afgelopen jaar en de beste animatiefilm welke ik afgelopen jaar heb gezien.