Review Sepp, de Wolvenvriend

Met de kerstvakantie bijna daar krijgen we in de bioscoop natuurlijk de nodige familie/jeugdfilms die uitkomen en voor de afwisseling zitten daar ieder jaar een paar tussen welke niet vanuit de grote studio’s komen. Sepp, de Wolvenvriend is er daar een van.

Hoog in de bergen woont de vrolijke jongen Sepp. Hij geniet van de natuur en het eenvoudige leven op de geitenboerderij van zijn ouders. Sepp heeft een bijzondere gave om met dieren om te gaan. Zijn beste vriend is een geit, die hij kunstjes laat doen. In de bergen lijkt hij zich ook geen zorgen te hoeven te maken om de daar aanwezige wolven. Maar dan krijgt zijn vader, die onderweg is naar het dorp om zijn kazen te verkopen, een ongeluk. Hierdoor komt het gezin zonder geld te zitten. Sepp krijgt de een na de andere tegenslag te verwerken, maar hij laat zich niet uit het veld slaan. Samen met een vriendin weet hij het mysterie van de verdwenen kazen te ontrafelen en sluit hij een nieuwe en bijzondere vriendschap.

In Nederland zijn we redelijk verwend wat betreft jeugdfilm de afgelopen jaren. De een na de andere is succesvol en kwalitatief sterk. Het is in het begin dus wel echt even wennen met Sepp de wolvenvriend, aangezien het acteerwerk van zowel jong als oud heel houterig en onnatuurlijk overkomt. Gelukkig wordt dit naar mate het verhaal vordert wat beter ondanks dat het verhaal ook voor de jongere kijkers weinig verrassingen biedt. De boodschap dat iedereen uiteindelijk krijgt wat hem toekomt is mooi, en vooral erop gericht op de jonge kijkers.  De locaties zijn prachtig in beeld gebracht. Het winterlandschap past, net als de boodschap van de film, echt bij deze tijd van het jaar. Ondanks dat het verhaal en het acteerwerk minder is dan menig Nederlandse of Amerikaanse jeugdfilm is Sepp een leuk alternatief voor de kinderen tijdens de komende Kerstvakantie.