Spectre, de 24ste James Bond film, heeft de zware klus om het kritische en commercieel succesvolle Skyfall op te volgen. De afgelopen maanden hebben de makers er alles aan gedaan om Spectre onder de aandacht te brengen en eerlijk is eerlijk ook wij kregen steeds meer zin ingegeven door trailers, vlogs, uiteraard casting en de mysterie van het verhaal, wat een soort opstap moet worden voor de volwassen Bond.
Het verhaal begint in Mexico, waar James Bond op eigen houtje een hit uitvoert welke op zijn zachtst gezegd niet bepaald vlekkeloos verloopt. Eenmaal terug wordt hij op het matje geroepen en op non-actief gezet door M. James Bond gaat echter verder in zijn tocht om een mysterieus bericht, dat voor hem achtergelaten was, te ontrafelen. Bond komt zo op het spoor van een mysterieuze organisatie en een oude vijand. Ondertussen probeert M met alle macht de ontmanteling van het 00-programma tegen te houden. Hoe dieper Bond graaft hoe meer hij te weten komt over zijn eigen geschiedenis en zijn gevaarlijke vijand. Zowel hij als M moeten alles op alles zetten om hun vijanden de baas te zijn en met behulp van Q en Moneypenny een machtsverschuiving zien te voorkomen
Spectre is de vierde Bondfilm voor Daniel Craig en eerlijk is eerlijk, waar ik de eerste twee films sceptisch was lijkt het pak hem steeds beter te zitten. Het verhaal gaat verder waar Skyfall ophield, maar voelt toch aan als een losstaand geheel. Het zien van de voorgaande delen doet je misschien meer de impact voelen als kijker, maar ook zonder hoef je je niet verloren te voelen, want bovenal is dit weer een nieuwe missie. De ondersteunende cast krijgt in dit deel meer screentijd en dat is wel degelijk een pluspunt. Met name Ralph Fiennes en Ben Wishaw als M en Q staan hun mannetjes en weten ook humor in het verhaal te brengen. Monica Bellucci is met deze film misschien de oudste Bond girl in de geschiedenis geworden, maar haar seksappeal spettert van het doek. Léa Seydoux overtuigd ook als leading Bondgirl en de klik tussen haar en Daniel Craig is meteen voelbaar, maar wordt rustig uitgewerkt en is geloofwaardig. Meesterzetten was de casting van Dave Bautista als Mr. Hinx en Christoph Waltz als Franz Oberhauser Dave Bautista overtuigd als de zwijgzame, maar bijna angstaanjagende hitman, die bijna niet kapot te krijgen is. De film houdt lang de identiteit van Franz Oberhauser geheim, maar de verwijzingen voor de Bondfans zijn mooi gedaan en Christoph Waltz lijkt er bijna een sadistisch genoegen in te hebben deze rol te spelen. Het verhaal neemt James Bond weer mee naar de mooiste locaties en de schrijvers verschaffen zichzelf daarmee ook wat vrijheden betreft het snel laten voorbij gaan van hachelijke situaties. Maar noem mij een oude bondfilm waarbij dit niet het geval is. Het Big Brother is watching you thema is echter wel weer zo actueel als wat. Sam Mendes heeft samen met de schrijvers na het toch wel serieuze Skyfall duidelijk voor een lossere aanpak gekozen, waarbij er meer ruimte voor humor is gekomen. Met twee en een half uur speeltijd is dit de langste Bondfilm tot nu toe maar eerlijk is eerlijk de film verveeld nergens en dankzij het moordende tempo zul je aan het eind je alleen maar afvragen hoe de tijd zo snel voorbij gevlogen is. Misschien is Spectre qua verhaal niet zo sterk als Skyfall en ontbreekt de echt dramatische impact, aan de andere kant voelt dit het meest als ouderwetse bond sinds Daniel Craig het stokje overnam. Met exotische locaties, mooie vrouwen, auto’s en een briljante maar gestoorde vijand met dodelijke handlangers biedt Spectre naast het vervolg te zijn op Skyfall ook een echte bond ervaring zoals zovelen die kennen van Craig zijn voorgangers.