Waar Hell or High Water afgelopen jaar perfect de western sfeer naar een moderne setting wist te vertalen doet The Fury of a Patient man dit met de wraakfilm/western. Als openingsfilm voor het Amsterdam Spanish Film Festival lijkt deze met 4 vier Goya awards bekroonde film dan ook een perfecte keuze.
Jose is een rustige wat in zichzelf gekeerde man. Wanneer hij het op een avond het aanlegt met de aantrekkelijke Ana blijkt dit echter het begin van een serie gewelddadige confrontaties te zijn. Welke grote gevolgen zullen hebben voor Jose, Ana en Curro, de zojuist uit de gevangenis vrijgelaten vriend van Ana.
Waarom zo weinig over het verhaal vertellen? Omdat je hier gewoon zo blanco mogelijk in moet gaan zitten en je laten meeslepen in het indringende spel van de drie hoofdrolspelers. Antonio de la Torre zet een zeer krachtige acteerprestatie neer als de stille maar daadkrachtige Jose. Deze rol laat zich nog het best vergelijken met die van een zwijgende Charles Bronson en Clint Eastwood in hun betere zwijgzame cowboy rollen. Luis Callejo speelt overtuigend de net vrijgelaten Curro welke vooral zijn leven met zijn vriendin en hun kind op wilt pakken. De verbijstering en machteloosheid wanneer hij weer tegen zijn wil in een gewelddadig avontuur wordt meegesleurd laat je als kijker toch meeleven met dit figuur. Ana, gespeeld door de zeer sterk acterende Ruth Diaz blijkt de spil tussen de twee mannen te zijn. Ruth weet hier het maximale uit te halen. Zij weet van Ana een sterke vrouwelijke karakter te maken die voor moeilijke keuzes komt te staan. Het verhaal geeft niet direct bloot waar het heen gaat (iets wat wel in de meeste samenvattingen al duidelijk werd. Ik ben dan ook van mening dat je deze gewoon niet moet lezen voor deze film en je gewoon mee moet laten voeren in deze gewelddadige driehoeksverhouding welke regisseur Raul Arevalo zo pakkend in beeld weet te brengen. De acteurs weten van bijna elke scene iets bijzonders te maken waarbij de onderlinge chemie van het scherm spat. De rustige opbouw tot het moment waarop het geweld tot uiting komt is voortreffelijk opgebouwd. De regie in combinatie met het acteerwerk zorgt ervoor dat je als kijker een steeds ongemakkelijker gevoel krijgt bij deze film zonder dat je sympathie verliest voor alle drie de hoofdkarakters. Een film gedragen door een ongrijpbare nare sfeer waardoor je geboeid blijft tot het einde.