De Amerikaanse Greta (Lauren Cohan) neemt een baan aan als nanny in een Engels landhuis om op de achtjarige Brahms te letten. Wanneer ze aankomt, ontdekt ze dat Brahms helemaal geen jongetje is, maar een levensechte porseleinen pop. Bij het vertrek van de ‘ouders’ krijgt ze een strikte lijst met regels voor de opvoeding en verzorgen van Brahms. Al snel begint Greta deze regels te verwaarlozen. Hoe meer zij de regels verwaarloosd des de vreemdere dingen er gebeuren. Beetje bij beetje raakt ze er van overtuigd dat Brahms toch geen gewone pop is…
Deze film komt toch wel weer een beetje terug op het verhaal van geesten en entiteiten. Er zaten ook maar een paar jumpscares in en acteerwerk was een beetje aan de slappe kant, mede doordat het snel bij hetzelfde bleef. De hoofdrolspelers Lauren Cohan en Rupert Evans zorgden er alleen voor dat er minimale spanning overkwam, ondanks de clichématige rare gebeurtenissen in het huis, zoals spullen die verdwijnen en het ineens opgesloten zitten op zolder, met uiteraard alleen een handdoek om je heen. Rupert Evans, die de begripvolle Malcolm overtuigend speelt, is de enige die het huis in mag komen om een bestelling te brengen. Het is een aparte twist dat hij al snel Greta gelooft over de gebeurtenissen om Brahms, aangezien het bij dit soort films vaak juist niet het geval is dat de hoofdpersoon geloofd wordt. Brahms is een creepy pop die op alles lijkt te letten, maar of dat alleen schijn is houd ik voor me en zal je zelf moeten zien. Als je niet echt van poppenfilms bent raad ik hem niet aan. De pop Brahms ziet er wel eng uit, maar vergeleken met Annabelle (The Conjuring) had hij er van mij wel wat enger uit mogen zien. Daarbij vond ik de film een beetje saai door gebrek aan spanning, wat te laat op gang kwam.