Natalie Dormer maakt een stormachtige ontwikkeling in haar carrière met een prominente rol in Game of Thrones en een rol in de laatste Hunger Games films was het natuurlijk wachten op films waarbij zij de lead zou nemen. Nu is het de vraag natuurlijk of The Forest meer is dan een formulewerkje met een nieuw bekend gezicht in de hoofdrol.
Sara (Natalie Dormer) krijgt in Amerika bericht dat haar tweelingzus vermist is geraakt in Japan. Zonder aarzeling vertrekt zij direct naar Japan om haar zus te zoeken, waarvan zij zeker weet dat die nog in leven is. Haar zus blijkt naar de bossen van Aokigaharate te zijn getrokken, deze bossen hebben echter een gruwelijk achtergrond. Naast dat het een prachtig natuurgebied is trekken mensen ook deze bossen in om een einde aan hun leven te maken. Sara vreest het ergste voor haar grillige zus. Zij besluit met een gids en een schrijver de bossen in te trekken om haar zus te zoeken. De bossen worden echter bewoond door de gekwelde zielen van iedereen die daar ooit is overleden en Sara komt er snel achter dat niets is wat het lijkt in deze bossen.
Japanse/Aziatische spookverhalen kenden in het eerste decennium van het jaar een ware piek met onder andere The Ring, The Grudge en Dark Water welke allen een Amerikaanse remake kregen. Hierbij komt het duistere feit dat de bossen waar dit verhaal plaats vindt ook nog daadwerklelijk bestaat, sterker nog Natalie Dormer is daadwerkelijk ook nog naar deze bossen gegaan. Hebben we dan hier met een klein pareltje te maken? Nee, daarvoor gaat er helaas te veel mis. Zo is er te weinig gedaan met de introductie van Sara en de band die zij heeft met haar tweelingzus Jess. Deze band, inclusief jeugdtrauma, wordt later in het verhaal er toch maar vlug bij gehaald, maar als kijker maal je dan al lang niet meer om het welzijn van de hoofdpersoon. De waanbeelden die Sara ondergaat zijn eigenlijk allemaal voorspelbaar en als kijker heb je al snel door waar het verhaal naartoe gaat. Of het nu aan het script ligt of aan de acteurs laat ik in het midden, maar het geheel weet nergens te overtuigen waarbij de paar jumpscares nog enige soelaas moeten bieden. Het enige bijzondere en duistere aan deze film zijn uiteindelijk alleen dat de bossen waar alles zich afspeelt daadwerkelijk bestaan, maar of dat genoeg is om je door bijna anderhalf uur film heen te worstelen is maar de vraag.