Review The Gentleman

Mickey Pearson (Matthew McConaughey) heeft als Amerikaan in London een groot wiet imperium opgebouwd. Wanneer hij er uit wil stappen en de boel wil verkopen beginnen de complotten, chantages, bedreigingen, omkopingen en alle ellende die daar bij komt kijken. Fletcher (Hugh Grant) probeert zijn slagje uit alles te halen door het via Ray (Charlie Hunnam), de rechterhand van Mickey te spelen. Door hem te vertellen wat hij van horen zeggen heeft hoopt hij mee te kunnen dingen in het grote geld.

Het verhaal wordt vertelt namens Fletcher, hierdoor spring je heen en weer door te tijd. Wanneer hij af en toe verbeterd wordt door Ray krijg je af en toe een nog vreemdere invulling van de scene. Deze manier van een film vind ik persoonlijk altijd erg leuk. Je gaat als kijker veel meer mee in het verhaal en gaat soms bijna meedenken hoe alles in elkaar zit. De cast werkt erg goed bij elkaar. Het zijn stuk voor stuk stoere gasten, maar zijn soms op het knullige af lomp. Dat maakt een film sneller wat “geloofwaardiger”, omdat het in mijn ogen altijd wel ergens mis gaat zonder dat je daar rekening mee kan houden.

Ik vond het leuk om de cast met hun eigen accenten te horen praten. De meeste hebben natuurlijk al aardig wat rollen op hun naam staan waarbij zij Amerikaans moeten praten, waardoor je al snel vergeet dat ze van origine Brits zijn. Vooral Henry Golding als Dry Eye was voor mij erg verrassend met een Britse accent, maar ook hij is voornamelijk in Engeland opgegroeid. Hugh Grant ken ik voornamelijk van de gladde manrollen, waardoor ik het extra leuk vond om hem een keer in een wat stoerdere rol te zien. Iets wat hij nu ook veel beter kan hebben, nu hij er toch wel wat minder glad uit ziet dan in zijn jongere jaren. Charlie Hunnam, tja dat is voor de vrouwen nog steeds erg leuk om naar te kijken. Met of zonder baard, het maakt stiekem niet heel veel uit. Oja sorry ik moet het hebben over zijn acteerkwaliteiten. Dat zat ook zeker wel goed. Hij lijkt erg te genieten van zijn rol als de rechterhand van Mickey. Matthew McConaughey is de enige “vreemde eend” in de bijt met zijn Amerikaanse accent, maar dit maakt het ergens ook weer een geheel. Daardoor heb je meer het gevoel dat hij boven iedereen staat en dus bovenaan het wiet imperium. Colin Farrell speelt een louche sportschoolhouder, die aan de andere kant de jeugd ook wel weer op het rechte pad wil krijgen en de hierbij horende normen en waarden. Maar of dit lukt, dat vraag je je zo nu en dan af tijdens de film. Zijn altijd weer droge humor zorgt voor leuke lachmomenten.

De film zit vol heerlijke Britse humor. De ene keer is het subtiele humor, de andere keer wat donkerder van aard of door de knulligheid waar ik het eerder over had, maar ze werkten bij mij allemaal erg goed. Ik heb echt momenten gehad dat ik hard moest lachen. Maar ik houd dan ook wel van dit soort humor. De actie zag er ook goed uit en soms zelf erg hard. Dit werkte goed in de film en paste goed bij het verhaal.