Review The Green Inferno

Het heeft even geduurd, de film is officieel van 2014, en tussendoor ging distributeur A-film failliet L, maar nu dankzij Remain in Light krijgt The Green Inferno toch zijn Nederlandse release. Eli Roth die, eerder dit jaar, met Knock Knock liet zien toch over enige subtiliteit te bezitten, zal dat met The Green Inferno ook het geval zijn, gezien deze wel al eerder gemaakt is?

Justine (Lorenza Izzo) is een veelbelovende studente die graag iets extra wilt doen voor de gemeenschap. Via mede studenten laat ze zich meeslepen in een actie om in Peru een stuk regenwoud te redden. Na een heftige confrontatie keert de groep met een vliegtuig terug, echter stort deze neer midden in het regenwoud. Daar worden de overlevende gevangen genomen door een inheemse stam, welke het kannibalisme nog steeds omarmd.

Eli Roth stond al niet bekend om zijn subtiliteit en ook voor The Green Inferno zal hij deze prijs zeker niet in ontvangst nemen. Het verhaal heeft niet veel omhanden, maar de ironie druipt er eigenlijk wel vanaf. Ook qua regie van acteurs mag Eli Roth de nodige tips van zijn maatje Quentin Tarantino gaan vragen, want vooral in het begin komen de teksten van de studenten er wel heel slecht uit. Aan de andere kant verhoogd dit wel het campy gehalte van deze film. Het belangrijkste in deze film, en de voorgangers van Eli Roth, is uiteraard het ‘Gore’ gehalte en eerlijk is eerlijk deze film is niet voor mensen met een zwakke maag, want het ziet er weer een paar keer gruwelijk uit. Wat spanning betreft weet Eli Roth toch een paar keer zijn doel te bereiken, met hier en daar wat humor (hoe macaber deze soms ook is). Ook wat betreft de stamleden en de dagelijkse gang van zaken binnen de stam schildert hij deze niet af als een stam van koppensnellers met maar één doel het eten van mensenvlees. The Green Inferno is zeker geen algeheel geslaagde film echter in het genre en voor de liefhebber valt er genoeg uit te halen en vond ik met mijn sterke maag de film zeker het zien waard.